Είναι η δεύτερη υποψηφιότητα για Οσκαρ μοντάζ που κερδίζει μετά την «Ευνοούμενη», στην όγδοη συνεργασία του με τον Γιώργο Λάνθιμο. Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, που βρίσκεται πίσω από το «αόρατο» μοντάζ του «Poor things», εξελίσσει μια τέχνη με εκκίνηση στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν συνεργαζόταν με τον Γιώργο Πανουσόπουλο («Μ’ αγαπάς;», 1989), τον Νίκο Γραμματικό («U-Turn», 1991, και «Η εποχή των δολοφόνων», 1993) και τη Δήμητρα Αράπογλου (στην πειραματική μικρού μήκους «Τυφλόμυγα»). Η συνέχεια γράφτηκε με τις ταινίες «Διακριτική γοητεία των αρσενικών» (1999) και «Ριζότο» (2000) της Ολγας Μαλέα, τη «Θηλυκή εταιρεία» (1999) του Νίκου Περάκη, τον «Καλύτερό μου φίλο» (2001) του Γιώργου Λάνθιμου και, φυσικά, την «Πολίτικη κουζίνα» (2003) του Τάσου Μπουλμέτη. Το 2005 ο μοντέρ συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με τον Λάνθιμο στην «Κινέττα», για να ξαναβρεθούν πλέον στον «Κυνόδοντα» και τις επόμενες ταινίες του σκηνοθέτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή