Ο φόνος του Αλ. Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2008, ήταν κάτι κακό, όπως πάντα κακός είναι κάθε φόνος. Αλλά δεν ήταν αποτέλεσμα ενός συστηματικού αστυνομικού αυταρχισμού. Οπως η εξέγερση που ακολούθησε, στηριγμένη στη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, δεν ήταν αποτέλεσμα ενός κοινωνικού αδιεξόδου που παράγει οργή και αντισύστημα – απ’ ό,τι είδαμε τα επόμενα χρόνια, τα όποια κοινωνικά αδιέξοδα παράγουν λουμπενοποίηση, κοινωνική βία και περιθωριοποίηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή