Παλαιότερα, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο στάδιο κοινωνικής και οικονομικής απογείωσης (δεκαετία του ’60), υπήρχε η διάθεση να εκπονούνται μακροπρόθεσμα σχέδια (ο Π. Παπανδρέου ήταν από τους πρώτους στο ΚΕΠΕ) ανάπτυξης και ανίχνευσης του μέλλοντος. Αυτό δεν συνέβαινε μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλον τον κόσμο για δύο λόγους: α) ο κόσμος, έχοντας βγει από τον Μεγάλο Πόλεμο και έχοντας θεμελιώσει την ειρήνη, είχε την ανάγκη να οργανώσει την κινητοποίηση και κατανομή των διαθέσιμων πόρων, β) η ειρήνη που υπήρχε ήταν ανταγωνιστική (καπιταλισμός Vs σοσιαλισμού, Δύση Vs Ανατολής) και συνεπώς υπήρχε η απαίτηση να υπάρχει μια σαφής πορεία προς το μέλλον για τη δημιουργία του οράματος που θα παρακινούσε τους πολίτες να δημιουργήσουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή