Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
«Η Επόμενη Μέρα» είναι ο τίτλος της διήμερης διάσκεψης που οργανώθηκε χθες και προχθές στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία των μεγαλύτερων πολιτικών ομάδων της και τη συμμετοχή εκατοντάδων μελών οργανώσεων οι οποίες αντιτίθενται στο καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν στη Ρωσία. Πρόκειται, κυρίως για στελέχη της ρωσικής αντιπολίτευσης που έχουν υποχρεωθεί να ζουν εξόριστα, καθώς εντός συνόρων αντιμετωπίζουν τη διαρκή απειλή της σύλληψης και φυλάκισης. Οσο για τον στόχο της διάσκεψης, δεν ήταν άλλος από τη διαμόρφωση ενός αξιόπιστου εναλλακτικού πόλου εξουσίας, που θα μπορούσε να πείσει την πλειοψηφία των Ρώσων - ή, έστω, ένα μεγάλο μέρος τους - ότι υπάρχει και μια διαφορετική ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης. «Στην ατζέντα των συζητήσεων υπάρχουν μόνο δύο θέματα: το μέλλον της Ρωσίας και η μελλοντική στρατηγική της ρωσικής αντιπολίτευσης», έγραψε σε άρθρο του στο «Politico» ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, ο πρώην ιδιοκτήτης της πετρελαϊκής Yukos που ήταν για αρκετά χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ο πλουσιότερος Ρώσος, ενώ φυλακίστηκε επί αρκετά χρόνια μετά την καταδίκη του για διαφθορά. Από την πλευρά του, ο τέως πρωθυπουργός της Λιθουανίας και νυν ευρωβουλευτής Αντριους Κουμπίλιους, ο οποίος πρωταγωνιστεί στις προσπάθειες συντονισμού της ρωσικής αντιπολίτευσης και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη διοργάνωση της διήμερης διάσκεψης, ισχυρίστηκε πως η κατάσταση μπορεί να αλλάξει πολύ γρήγορα, καθώς «η Ρωσία οδηγείται σε αδιέξοδο εάν τα δεδομένα δεν μεταβληθούν».
Το παράδειγμα
της περεστρόικα
Ο ίδιος, μάλιστα, έφερε το παράδειγμα της περεστρόικα, τη δεκαετία του '80, η οποία - όπως ισχυρίστηκε - συνέβη όταν η πολιτική ελίτ «συνειδητοποίησε ότι εάν τα πράγματα συνεχίζονταν ως είχαν στη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπρέζνιεφ, τότε η Σοβιετική Ενωση θα κατέρρεε πολύ πολύ γρήγορα» (αν και τελικά αυτό δεν αποφεύχθηκε, όπως απέδειξαν τα γεγονότα της διετίας 1989-91).
Οπως εξηγεί, ωστόσο, ο επικεφαλής του γραφείου των «Financial Times» στη Μόσχα, Μαξ Σέντον, η προσπάθεια να βρεθεί η αντιπολίτευση κάτω από την ίδια «ομπρέλα» έχει αποδειχθεί επανειλημμένως πολύ δύσκολη. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ, «υποστηρικτές του φυλακισμένου Αλεξέι Ναβάλνι, του πλέον δημοφιλούς ηγέτη της αντιπολίτευσης, έρχονται συχνά σε αντιπαράθεση με τους αντιπάλους τους και αποφεύγουν σχεδόν παντελώς να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις που έχουν στόχο να τους ενώσουν - παρά τις προσπάθειες της ΕΕ».
Οι φιλορώσοι της ΕΕ
Πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι όσον αφορά τη Ρωσία, οι διαφωνίες στις τάξεις της αντιπολίτευσης δεν είναι το μοναδικό και, ενδεχομένως, ούτε το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Βρυξέλλες. Η αιτία είναι πως οι εξελίξεις σε μια σειρά από χώρες καθιστούν εμφανή τον κίνδυνο ανάδειξης στις κυβερνήσεις τους κομμάτων τα οποία τηρούν απέναντι στη Μόσχα μια στάση η οποία, σε κάθε περίπτωση, μπορεί να χαρακτηριστεί ως φιλική. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην Αυστρία και τη Σλοβακία, ενόψει των εκλογών που θα διεξαχθούν εκεί το 2024 (ως το φθινόπωρο) και το 2023 (στις 30 Σεπτεμβρίου) αντιστοίχως, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Στην πρώτη, το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας του Χέρμπερτ Κικλ φέρεται να προηγείται στις δημοσκοπήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών, έχοντας ανακάμψει από τα σκάνδαλα που το έπληξαν στο παρελθόν και εκμεταλλευόμενο το συνολικό πολιτικό κλίμα στην ΕΕ. Οσο για τη Σλοβακία, ο πρώην πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο διατηρεί επίσης δημοσκοπικό προβάδισμα.
