Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
«Οι δύσκολες μέρες είναι πίσω μας. Μπροστά μας είναι οι ακόμη πιο δύσκολες», ήταν το σχόλιο μιας τουρκάλας δημοσιογράφου μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών, το οποίο, σε μεγάλο βαθμό, προδιαγράφει και την έκβαση του δεύτερου. Με αυτό, άλλωστε, συμφωνούν και οι περισσότεροι δημοσκόποι - η τελευταία έρευνα της Konda δίνει στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 52,7% και στον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου 47,3% - έστω κι αν η εγκυρότητά τους αμφισβητείται έντονα και (θεωρητικά) ουδείς αποκλείει νέα έκπληξη, αυτή τη φορά από την ανάποδη.
Αν αξίζει να κρατήσουμε κάτι από τις έρευνές τους, πάντως, αυτό δεν έχει κυρίως να κάνει με τα ποσοστά των δύο μονομάχων. Αφορά, αντιθέτως, ορισμένα από τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά - όπως, για παράδειγμα, τα προβλήματα που οι πολίτες της γειτονικής χώρας αξιολογούν ως πιο σημαντικά και το ποιος θεωρούν πως θα ανταποκριθεί καλύτερα στην πρόκληση που αυτά συνιστούν.
Οπως θα ανέμενε κανείς, σχεδόν οι έξι στους δέκα ανησυχούν πρωτίστως για την οικονομία, σύμφωνα τουλάχιστον με τη δημοσκόπηση των Αl Monitor/Premise. Για την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ανεργία, την αποπληρωμή των δανείων, τη λίρα που «εξαϋλώνεται», καθώς χθες έπεσε για πρώτη φορά κάτω από τις 20 ανά δολάριο. Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απαντά πως ο Ερντογάν είναι πιο αξιόπιστος στο συγκεκριμένο ζήτημα - κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η οικονομική πολιτική που έχει εφαρμοστεί φέρει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του. Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι εύλογο: Τι αναμένουν από αυτόν για την επόμενη ημέρα και τι τους κάνει να πιστεύουν πως δεν θα είναι πιο δύσκολη; Πώς μπορούν να ελπίζουν ότι ο διχασμός της τουρκικής κοινωνίας που αποτυπώνουν και τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δεν θα παγιωθεί και δεν θα βαθύνει;
Επί της ουσίας, το μεγάλο πλεονέκτημα του νυν προέδρου είναι πως, σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, διαθέτει ένα συγκεκριμένο αφήγημα, έστω κι αν φαντάζει σε πολλούς (ντόπιους και ξένους) ανορθολογικό: Κάντε λίγη ακόμη υπομονή και, με τη βοήθεια του Αλλάχ, οι θυσίες σας θα ανταμειφθούν, η Τουρκία θα γίνει μεγάλη και ισχυρή και η ευημερία θα έρθει για όλους, παρά την προσπάθεια των εχθρών της να τη γονατίσουν - συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα αφήγημα το οποίο συμπυκνώνεται στο μότο «Αιώνας της Τουρκίας», ενώ το σύστημα εξουσίας που έχει εγκαθιδρύσει ο Ερντογάν έχει τον τρόπο να το προπαγανδίζει συστηματικά και να το επιβάλλει, είτε με το καλό είτε διά της βίας - και πάντα με τη βοήθεια των ευγενικών… χορηγών του προέδρου και του ΑΚΡ.
Τα δεδομένα μαρτυρούν του λόγου το αληθές: τα περισσότερα ΜΜΕ είναι υπό τον έλεγχό του και δημιουργούν την εικόνα που θέλει. Η κεντρική τράπεζα είναι υποταγμένη και ακολουθεί πιστά τις εντολές του. Τα κρατικά ταμεία ανοίγουν κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, με παροχές - παυσίπονα, όπως οι προεκλογικές αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους. Τα αραβικά καθεστώτα του Κόλπου τον στηρίζουν διαρκώς, προσφέροντάς του «ενέσεις» σε πολύτιμο συνάλλαγμα. Ο δε Πούτιν έχει φροντίσει ώστε να διαθέτει φτηνή ενέργεια, την ώρα που άλλες χώρες «αιμορραγούν».
Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις ασφαλείας και οι μυστικές υπηρεσίες κυνηγούν ανελέητα όλους τους εχθρούς του, βαφτίζοντάς τους συλλήβδην τρομοκράτες και γκιουλενιστές. Και όταν τίποτε από τα υπόλοιπα δεν πιάνει, τότε παίζεται το χαρτί των εξωτερικών απειλών και του εθνικισμού, το οποίο, όπως αποδεικνύεται, αποτελεί έναν πολύ γερό άσο για όποιον το κρατά στο χέρι του.
Ολα αυτά θα συνεχιστούν και την επόμενη ημέρα εφόσον ο Ερντογάν παραμείνει στην εξουσία. Είτε το αφήγημά του παραμείνει ίδιο και απαράλλαχτο είτε αποφασίσει να το «πειράξει».
