Είναι το Qatargate το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των ευρωπαϊκών θεσμών; Πάντως δεν είναι το πρώτο. Το 1999, οι σοβαρές κατηγορίες για διαφθορά εναντίον μιας, κυρίως, επιτρόπου, της Γαλλίδας Εντίτ Κρεσόν, είχαν οδηγήσει στη συλλογική και ατιμωτική παραίτηση ολόκληρης της Επιτροπής Σαντέρ. Αργότερα, το 2012, ένας μαλτέζος επίτροπος υγείας υποχρεώθηκε να παραιτηθεί, όταν αποκαλύφθηκε ότι ένας βοηθός του είχε ζητήσει 60 εκατομμύρια ευρώ από σουηδική βιομηχανία, για να εξαιρεθεί ένα καπνικό προϊόν από τις ευρωπαϊκές απαγορεύσεις. Και, μολονότι δεν διατυπώθηκαν κατηγορίες χρηματισμού του, η πρόσληψη του Μπαρόζο ως προέδρου της Goldman Sacks International, έπειτα από δύο θητείες στην προεδρία της Κομισιόν, δεν πέρασε δίχως συνέπειες για το κύρος του θεσμού. Ούτε δίχως μιμητές. Μια Ολλανδέζα πρώην επίτροπος ανταγωνισμού σκανδάλισε τις Βρυξέλλες όταν βρέθηκε να κάνει λόμπινγκ στη χώρα της υπέρ μιας εταιρείας, την οποία ως επίτροπος έπρεπε να ελέγχει, την Uber. Και στους επίσημα καταγεγραμμένους λομπίστες των Βρυξελλών περιλαμβάνονται 485 πρώην ευρωβουλευτές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή