Η μαρμαρωμένη βασίλισσα

Ασχετα με το πόσα απίδια θα πιάσει τελικά ο Ρίσι Σούνακ, να ποιος είναι ο τρόπος να εμπεδωθεί η diversity. Οχι δοτά αλλά κερδισμένα. Enough said. Ας προσγειωθούμε όμως στην πραγματικότητα η οποία δεν είναι τόσο ρόδινη όσο καμώνεται ο πολιτικός πολιτισμός. Ο «μήνας του μέλιτος» θα τελειώσει πολύ γρήγορα για τον νέο πρωθυπουργό διότι τα οικονομικά προβλήματα πιέζουν και είναι αυτή τη φορά τριπλάσια από την πρώτη εσωκομματική αναμέτρηση επειδή έτσι τα κατάφερε σε χρόνο μηδέν αυτή η χρυσοχέρα η Λιζ Τρας. Και τα μίντια; Τι φρονούν τα μίντια; Πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν; Ούτε δυο μήνες δεν πάνε από τότε που έφτυναν τον κόρφο τους μην τυχόν κι επικρατήσει αυτός ο Σούνακ. Ασχετο τον ανέβαζαν, ανίκανο τον κατέβαζαν, ενώ τώρα ο ίδιος άνθρωπος αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν σωτήρας και όντως, από μια καραμπόλα της τύχης (του) κατά κάποιον τρόπο είναι. Διότι μόνος αυτός κατάφερε να ενώσει το (αποκαμωμένο) κόμμα, διαλύοντας την όποια διάθεση για εσωκομματική αντιπολίτευση και έτσι να σκάσει επιτέλους το χειλάκι του Γουεστμίνστερ, ενώ αν είχε κερδίσει από την πρώτη εκλογή, η δυσπιστία θα συνέχιζε να τον ακολουθεί, ροκανίζοντας ανενόχλητη το προφίλ του.