Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ηταν παραμονή του πρώτου γύρου των ουκρανικών προεδρικών εκλογών της 31ης Μαρτίου 2019 όταν ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Βλαντισλάβ Ντάβιντσον διοργάνωσε μαζί με φίλους ένα τρίωρο δείπνο με τον τότε υποψήφιο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος στον δεύτερο γύρο θα θριάμβευε με 70%. Παρόντες και ο Μπερνάρ Ανρί-Λεβί, o κορυφαίος γάλλος διανοούμενος και φιλόσοφος, και ο μετέπειτα σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Ζελένσκι, Ολεξάντερ Ντανίλουκ, ο οποίος ήταν, μαζί με άλλους δύο συμβούλους, και ο σύνδεσμος του Ντάβιντσον με το εκλογικό επιτελείο και τον κύκλο του προέδρου, στο οποίο διατηρεί πρόσβαση αλλά δεν είναι σύμβουλος.
Ο Ντάβιντσον, ο οποίος είναι επισκέπτης μέλος του Ευρασιατικού Κέντρου του Ατλαντικού Συμβουλίου (Atlantic Council) και έχει καταγωγή και δεσμούς και από τις δύο πλευρές του πολέμου - ρωσοεβραϊκή από τον πατέρα, ουκρανοεβραϊκή από τη μητέρα, και παντρεμένος με Ουκρανή - μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.
Ηταν ανέτοιμος
Σε αποκλειστική συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», λέει ότι οι προσωπικές του εντυπώσεις από τη συνάντηση με τον τότε υποψήφιο Ζελένσκι καταδεικνύουν την οβιδιακή μεταμόρφωση ενός ανέτοιμου και κάπως φοβισμένου επιχειρηματία-ηθοποιού υποψηφίου σε ηγέτη που έχει κάνει πρωτοφανή στα χρονικά διεθνή καμπάνια για να διαφυλάξει την εδαφική ακεραιότητα και κουλτούρα της χώρας του, ενίοτε στα όρια του θράσους. Ο Ντάβιντσον βλέπει στενή ιδεολογική συγγένεια των αναθεωρητών και νεο-ιμπεριαλιστών Πούτιν - Ερντογάν, απορρίπτει σαφώς την άποψη ότι ο Ζελένσκι είναι υποχείριο των Αμερικανών ή ότι λόγω της κρίσιμης οικονομικής στήριξης του ουκρανοεβραίου ολιγάρχη και μιντιάρχη Ιχορ Κολομόισκι (στου οποίου το κανάλι προβλήθηκε η δημοφιλής σειρά «Υπηρέτης του Λαού» που τον έκανε πιο διάσημο (έπαιξε και στην Ελλάδα από τον ΑΝΤ1), όπου υποδυόταν τον άσχετο με την πολιτική καθηγητή λυκείου που εξελέγη - ω του θαύματος! - πρόεδρος) ήταν «υποψήφιος των Εβραίων» και ότι αυτό τον καθιστά εξαρτώμενο από οποιονδήποτε.
«Γνώρισα έναν άνθρωπο που φυσικά ήταν αγχωμένος και στο μεταίχμιο της ανάληψης της εξουσίας. Ηξερε πως θα γινόταν ο πιο ισχυρός άνδρας της Ουκρανίας. Ηταν απροετοίμαστος. Ηταν ευφυής και χαρισματικός, αλλά με ελλιπή γνώση των θεμάτων. Ηταν λίγο παρανοϊκός αλλά πολύ καλός στο να διαβάζει τους ανθρώπους - σε κοίταζε και προσπαθούσε να σε ψυχολογήσει. Είχε ψυχολογική ευφυΐα αλλά ήταν ανέτοιμος για τη δουλειά, και νομίζω ότι το ήξερε. Είναι σκληρός τύπος. Είναι πάρα πολύ μυώδης και γυμνασμένος, πολύ αρρενωπός, και του αρέσει η παρέα των ανδρών» λέει ο Ντάβιντσον.
Ερωτηθείς από τον Ντάβιντσον αν είναι λαϊκιστής, ο Ζελένσκι εξανέστη: «"Τι εννοείς εάν είμαι λαϊκιστής; Τι σημαίνει αυτό που λες;" πυροβόλησε το ερώτημα. Εχει κυβερνήσει ως μετριοπαθής βάσει του προσωπικού του πολιτικού ενστίκτου». Δεν θα τον έλεγες και καλλιεργημένο τον Ζελένσκι, λέει ακόμα ο Ντάβιντσον, σημειώνοντας ότι πολιτιστικά είναι του στυλ Μπένι Χιλ ή του αμερικανικού χιουμοριστικού περιοδικού «Mad Μagazine».
«Είναι της μαζικής κουλτούρας και δημοφιλής. Εχει βαθύ, ενστικτώδη δεσμό με τον μέσο Ουκρανό, τον οποίο κατανοεί πλήρως - τα γούστα, τους φόβους, τα ενδιαφέροντα και τα συναισθήματά του. Είναι μουζίκος αλλά με υψηλό αίσθημα αρχών».
Ερωτηθείς ο Ντάβιντσον για διαδεδομένους παραλληλισμούς Πούτιν - Ερντογάν, τους θεωρεί εύστοχους. «Ζούμε σε μια στιγμή που το μεταπολεμικό φιλελεύθερο consensus με αμερικανική ηγεμονία και φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη τελείωσε και επιστρέφουμε σε κάτι διαφορετικό. Η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία είναι αναθεωρητικές δυνάμεις και είναι ανερχόμενες, ενώ οι ΗΠΑ και οι Ευρώπη είναι σε πτώση. Αλλά η συλλογική αντίδραση της Δύσης στον πόλεμο είναι αρκετά εντυπωσιακή ώστε να πιστέψουμε ότι δεν ηττήθηκε ακόμη».
Η στήριξη του ολιγάρχη-μιντιάρχη Κολομόισκι στην εκλογή του Ζελένσκι δεν υποδηλώνει ότι ήταν ο «υποψήφιος των Εβραίων» ή ότι ήταν μέρος κάποιας ευφάνταστης συνωμοσίας, λέει ο Ντάβιντσον. Απλώς, για να εκλεγείς χρειάζεσαι τη στήριξη ενός εκ των έξι καναλιών, και ενώ πολλοί πίστευαν ότι ο Ζελένσκι ήταν μαριονέτα του ολιγάρχη που τον πρόβαλε στην τηλεόραση και ήταν επενδυτής στην εταιρεία του Ζελένσκι, δεν ήταν. Υπήρχε ένας «συνασπισμός πλουσίων δωρητών», και μάλιστα έχει αποστασιοποιηθεί από τον Κολομόισκι.
Σύμφωνα με τον Ντάβιντσον, μια φιλελεύθερη Ουκρανία με διαφανή διακυβέρνηση και πάταξη της διαφθοράς αποτελεί απειλή για τον Πούτιν, διότι αργά ή γρήγορα ο ρωσικός λαός θα θέλει το ίδιο. Πιο άμεσης σημασίας όμως είναι το γεγονός ότι χωρίς την oυκρανική ενδοχώρα δεν μπορεί να εκπληρωθεί η φαντασίωση του Πούτιν για επανασύσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας. Ο Ντάβιντσον επικρίνει όμως τη Δύση και το ΝΑΤΟ επειδή είχαν ξεκαθαρίσει από καιρό ότι δεν θα πολεμήσουν τη Ρωσία για χάρη της Ουκρανίας και μπλόφαραν. «Το μάθημα είναι να μην ξαναμπλοφάρουμε ποτέ».
Εγινε ήρωας
Ερωτηθείς ο Ντάβιντσον αν - με όλους τους επαίνους ηγετών και ΜΜΕ της Δύσης για τον ήρωα ηγέτη του πολέμου, με τις όλο και αυξανόμενες απαιτήσεις μεταξύ των οποίων ολικό εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια που θα βλάψει την ΕΕ - o Ζελένσκι θεωρεί εαυτόν νέο Τσόρτσιλ, απαντάει ότι ο ουκρανός πρόεδρος απλώς κάνει τη δουλειά του.
«Το ουκρανικό κράτος επέζησε μόνο και μόνο χάρη στην πειθαρχημένη επικοινωνιακή στρατηγική του Ζελένσκι, που είναι πολύ καλύτερη από του Μπάιντεν. Δεν νομίζω ότι θεωρεί εαυτόν νέο Τσόρτσιλ, αλλά σίγουρα φάνηκε αντάξιος των περιστάσεων. Κράτησε το έθνος ενωμένο και ηγήθηκε με το παράδειγμά του».
