«Τι κέρδισα (και τι έχασα) περπατώντας 10.000 βήματα την ημέρα»

Για κάποιους τα 10.000 βήματα που συχνά βάζουν οι ειδικοί ως στόχο βάδισης καθημερινά για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης ενός ανθρώπου, είναι απλώς ένας αυθαίρετος αριθμός. Για άλλους δείχνει μια κορυφή που η κατάκτησή της είναι όχι μόνο δύσκολη αλλά σχεδόν ακατόρθωτη. Για την Τσέλσι Ρίτσελ, δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας «Independent», που ζει στη Νέα Υόρκη, παρά τα πισωγυρίσματα έγινε ένα σύμβολο της δικής της θέλησης, αλλά κυρίως το μέσο για να πετύχει τη σωματική και πνευματική της ευεξία.

Οπως αφηγείται στο κείμενό της με τίτλο «Τι κέρδισα (και τι έχασα) περπατώντας 10.000 βήματα την ημέρα για πέντε μήνες», που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην «Independent», όλα ξεκίνησαν την Πρωτοχρονιά του 2021 όταν ένας φίλος της την ενημέρωσε πως έβαλε στόχο να περπατά καθημερινά 10.000 βήματα τις επόμενες 365 μέρες και της ζήτησε να τον ακολουθήσει. «Ηταν το τέλος του χειμώνα κι ακόμα ένιωθα τα αποτελέσματα του hangover από τη σαμπάνια γιορτάζοντας το τέλος του 2020. Οταν με ρώτησε αν ήθελα να επιχειρήσω τον ίδιο στόχο μαζί του, απάντησα μ' ένα αδιάφορο ναι. Εξάλλου, είχε παγωνιά στη Νέα Υόρκη και η σκέψη να περπατάω άσκοπα για ώρες έξω δεν ακουγόταν ελκυστική, ανεξάρτητα από τα υποτιθέμενα οφέλη για την υγεία», παραδέχεται η δημοσιογράφος.

Θα τα διπλασίαζε

Λόγω του lockdown και της δουλειάς από το σπίτι, η Ρίτσελ έκανε κατά μέσο όρο μόνο 5.300 βήματα ημερησίως το 2020, οπότε η σκέψη τού να διπλασιάσει το νούμερο αυτό τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς τής έδωσε ένα κίνητρο. «Καθ' όλη τη διάρκεια του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, έκανα μερικές φιλότιμες προσπάθειες για να πετύχω τον στόχο των 10.000 βημάτων, μερικές φορές αμφισβητώντας πώς ο φίλος μου είχε αφοσιωθεί τόσο πολύ στην καθημερινή άσκηση. Ηταν ένα πράγμα να πηγαίνω καθημερινά μια βόλτα κι άλλο το να περπατάω για ώρες ώστε να πιάσω τον αριθμό των βημάτων, ειδικά έπειτα από μια μέρα εργασίας από τον καναπέ μου, φαινόταν απίστευτα τρομακτικό», γράφει η νεαρή γυναίκα. Αυτό το σκεπτικό την οδήγησε μέχρι τον Μάρτιο να εγκαταλείψει την προσπάθεια και η μόνη της άσκηση να φτάσει να είναι τα ψώνια στο σουπερμάρκετ. Ολα αυτά βέβαια μέχρι τον Αύγουστο.

Τα κιλά της καραντίνας

«Είδα τον φίλο μου για πρώτη φορά έπειτα από μήνες, οπότε είδα αυτοπροσώπως την απώλεια βάρους του, κοντά στα 23 κιλά, και ανέβηκα κι εγώ στη ζυγαριά για πρώτη φορά ύστερα από έναν χρόνο. Αν και μπορεί να είναι επιφανειακό να αναγνωρίσω ότι το κίνητρό μου πυροδοτήθηκε από τις αλλαγές στην εμφάνισή μου έπειτα από έναν χρόνο καραντίνας, ήταν η ώθηση που χρειαζόμουν για να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου», σημειώνει η δημοσιογράφος. Η πρώτη μέρα που πήρε τους δρόμους ήταν η 9η Αυγούστου 2020 όταν έκανε 10.200 βήματα, αλλά «με κυρίευσε αμέσως μια ημικρανία τόσο σοβαρή που έπρεπε να ξαπλώσω. Η δεύτερη μέρα δεν ήταν διαφορετική, ωθώντας με να αναλογιστώ αν το σώμα μου απλά δεν ενδιαφερόταν να περπατήσει τόσο μακριά ή αν τα δυνατά βήματα στο πεζοδρόμιο είχαν με κάποιον τρόπο πυροδοτήσει τους πονοκεφάλους μου. Ενας χρόνος χωρίς άσκηση σήμαινε ότι δεν είχα σκεφτεί τον αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει στα επίπεδα ενυδάτωσής μου το περπάτημα οκτώ χιλιομέτρων στη ζέστη του Αυγούστου», δηλώνει η Ρίτσελ.

Η ψυχική υγεία

Μόλις έλυσε το πρόβλημα με το νερό, ξαφνικά όλα άλλαξαν. «Διαπίστωσα ότι όσον αφορά τους στόχους υγείας και φυσικής κατάστασης, το περπάτημα 10.000 βημάτων την ημέρα ήταν στην πραγματικότητα ένας ρεαλιστικός και εφικτός στόχος για κάποιον που δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την άσκηση στο παρελθόν. Μια αξιοσημείωτη βελτίωση της ψυχικής μου υγείας και απώλεια βάρους 6 κιλών, αυτό είναι που βίωσα στους πέντε μήνες που περπατούσα 10.000 βήματα την ημέρα», γράφει με ειλικρίνεια η δημοσιογράφος. «Αν και δεν ήταν ο στόχος μου να βελτιώσω την ψυχική μου ευεξία, δεν άργησα να αισθανθώ τα θετικά αποτελέσματα της άσκησης στη γενική μου νοοτροπία. Οταν πίεζα τον εαυτό μου να βγαίνει έξω κάθε μέρα για να ολοκληρώσω τα βήματά μου, θυμήθηκα όλα τα πράγματα που μου έλειπαν από την πολυσύχναστη πόλη και τα οποία είδα σιγά σιγά επιστρέφοντας μετά την πανδημία. Ο φρέσκος - ή όσο φρέσκος γίνεται για την πόλη της Νέας Υόρκης - αέρας και η ευκαιρία να βρίσκομαι σε εξωτερικούς χώρους είχαν επίσης θετικό αντίκτυπο στην ψυχική μου υγεία, ενώ οι βόλτες μού επέτρεψαν να συνδεθώ με φίλους και οικογένεια καθώς στράφηκα στη λίστα των επαφών του κινητού μου για μεγάλες τηλεφωνικές κλήσεις αυτές τις πολλές ώρες», λέει η δημοσιογράφος στο κείμενό της.

Ενας χρήσιμος στόχος

Ξεπερνώντας τη βελτίωση της ψυχολογικής της κατάστασης, η Ρίτσελ πλέον δεν μπορεί παρά να αποδώσει και τα πλεονεκτήματα που βλέπει στην υγεία της στα 10.000 βήματα την ημέρα. «Η άσκηση ήταν επίσης ένα αξιόπιστο μέσο ανακούφισης από το άγχος, καθώς έχω παρατηρήσει ότι ξοδεύω πολύ λιγότερο χρόνο προσπαθώντας να αποκοιμηθώ ως αποτέλεσμα της κούρασής μου από τη σωματική άσκηση. Εκτός από τη βελτιωμένη ψυχική μου υγεία, το περπάτημα επίσης είχε αξιοσημείωτο αντίκτυπο στην εμφάνισή μου τους τελευταίους πέντε μήνες, με τα πόδια και τα χέρια μου να είναι αισθητά πιο αδύνατα και η εμφάνιση κυτταρίτιδας στους μηρούς μου μειώθηκε», τονίζει η ίδια. «Οταν ανέβηκα στη ζυγαριά για πρώτη φορά, έναν μήνα αφότου είχα ξεκινήσει τις καθημερινές βόλτες, σοκαρίστηκα πραγματικά όταν ανακάλυψα ότι είχα χάσει τρία κιλά. Από τότε που άρχισα να περπατάω τον Αύγουστο, έχω χάσει συνολικά οκτώ κιλά, έναν στόχο που κατάφερα να πετύχω χωρίς σημαντικές αλλαγές στη διατροφή μου», συμπληρώνει η Ρίτσελ. Επειτα από όλη αυτήν την εμπειρία, πλέον καταλήγει ότι τα 10.000 βήματα «ήταν ένας αριθμός ο οποίος φάνηκε χρήσιμος στόχος για μένα τους τελευταίους πέντε μήνες, καθώς ξεκίνησε ένα ταξίδι για τη βελτίωση της υγείας μου».