Πάλεψε για τη χώρα που της άξιζε

«Με περιμένουν κι άλλοι μόχθοι; Γιατί αφού με έχεις τρελάνει στις δοκιμασίες, επίτρεψέ μου να σου θυμίσω εκείνο που μου υποσχέθηκες και το οποίο ακόμα δεν μου έδωσες». Αυτό λέει ο χαρακτήρας «Αριελ» στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, και η μη-εκπληρωμένη υπόσχεση που υπενθυμίζει είναι η απόδοση της ελευθερίας. Και βάζω εισαγωγικά στο «Αριελ» γιατί ο χαρακτήρας αυτός δεν είναι ούτε αρσενικός ούτε θηλυκός· δεν μπορεί να καθηλωθεί, δεν έχει μορφή συγκεκριμένη, παίρνει χίλια-δυο σχήματα, και είναι καταδικασμένο, αυτό το «πνεύμα», να δέχεται και να υπομένει και να υπηρετεί για να κερδίσει την ελευθερία του. Εχει θάρρος, δύναμη, αντοχή, καλοσύνη χωρίς αφέλεια, χάρη, φλόγα, γοητεία. Μπορεί να σκορπάει νάζι, χάδι, χαμόγελα -αλλά όχι μόνο: όπως όλοι όσοι αγωνίζονται για την ελευθερία τους, κατορθώνει τα ακατόρθωτα: κάνει μαγικά, σηκώνει τρικυμίες, αποδεσμεύει ανέμους, βουλιάζει καράβια, οδηγεί ναυαγούς. Αυτό το πνεύμα «Αριελ», που ήταν παγιδευμένο μέσα σε κορμό δέντρου για δώδεκα χρόνια, ξέρει από υπομονή και αντοχή (όπως, τολμώ να πω, πολλές γυναίκες…) αλλά είναι και τόσο προικισμένο ώστε να εκπέμπει αυτοπεποίθηση και δυναμικότητα (όπως, χμ, κάποιοι άντρες).