Είναι κοινός τόπος πλέον πως το σύνολο των βασικών πολιτικών δυνάμεων αναζητά τη νεολαία. Από βήματος ΔΕΘ αυτό είναι προφανές για την κυβέρνηση που ήδη οργανώνει ένα πολυεπίπεδο σχέδιο προσέλκυσης της νεότερης γενιάς, αλλά και ένα σχέδιο μεταρρυθμισμού που θα τη συμπεριλαμβάνει και θα την καθιστά οργανικό μέρος μιας προοπτικής για τη χώρα.

Την ίδια στρατηγική προσεταιρισμού ακολουθούν και οι υπόλοιποι, αν και είναι βασική διαπίστωση πως οι νέοι είναι σήμερα η άγνωστη μεταβλητή στην εξίσωση της πολιτικής ένταξης. Μακριά από τη διαδικασία του πολιτικού συστήματος, με μια ιδιότυπη νέα συμπεριφορά, διαθέτουν πολλές δεξιότητες, αλλά και μια καχυποψία για τα κόμματα. Ακόμη και η στρατηγική της νέας επιχειρηματικότητας ή της ενθάρρυνσης για εγχειρήματα στο πεδίο της έρευνας ή της τεχνολογίας, συχνά με δυσκολία βρίσκει έδαφος στους νέους, ενώ την ίδια ώρα το κύμα του brain drain διατηρείται ζωηρό.

Ωστόσο, όπως οργανώνει η κυβέρνηση τα βήματά της για να φτάσει περισσότερο και με ευρύτητα στη νεολαία, έτσι οφείλει να κινηθεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος σε μια πορεία επαναπολιτικοποίησης και συμμετοχής στα κοινά και στο κεκτημένο της Δημοκρατίας. Δεν είναι απλά και μόνο ένα στοίχημα εκλογικό ή επικοινωνιακό. Είναι μια βασική προϋπόθεση για την πίστη στους θεσμούς και μια ελπίδα για τη συλλογική ανάταξη της χώρας που προφανώς περνάει από την κινητοποίηση των πιο νέων της δυνάμεων.