Μπορεί ένας τελικός και μια νίκη στα… σημεία να σβήσει όλα όσα είχαν συμβεί σε μια σεζόν ολόκληρη; Προφανώς και όχι. Ο τίτλος είναι πάντα ένας τίτλος, δίνει χαρά, βγάζει τον κόσμο στους δρόμους, συνοδεύεται από γλέντια. Και γεμίζει την τροπαιοθήκη ενός συλλόγου. Ομως όταν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, το κλαμπ οφείλει να κοιτάξει με σοβαρότητα και νηφαλιότητα την επόμενη μέρα. Και καλείται να αλλάξει όλα όσα δεν πήγαν καλά σε μια σεζόν που έφυγε. Ο ΠΑΟΚ πήρε ένα Κυπέλλο που ήθελε πάρα πολύ, πιθανότατα περισσότερο από τα τρία προηγούμενα που είχε κατακτήσει στους τρεις τελευταίους τελικούς που είχε δώσει.
Το είχε ανάγκη ο οργανισμός του, πέρασε μέσα στα αποδυτήρια η άποψη πως αυτός ο τελικός είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους. Και λόγω ονόματος αντιπάλου και λόγω των όσων πέρασε ο σύλλογος μέσα στη χρονιά. Το ξέσπασμα που ακολούθησε του τελικού τόσο από την ομάδα, στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, όσο και από τον κόσμο στη Θεσσαλονίκη δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη γι’ αυτή την κούπα. Εμοιαζαν σαν… ορκισμένοι για να φύγουν νικητές από την Αθήνα. Το έκαναν περισσότερο ηρωικά, παρά ποδοσφαιρικά. Ναι, σε μία βραδιά αυτός ο ηρωισμός μπορεί να σε φέρει στο βάθρο. Σε μια ολόκληρη σεζόν κερδίζει το ποδόσφαιρο.
Ο ΠΑΟΚ για να επιστρέψει σε συνθήκες πρωταθλητισμού και για να γίνει ανταγωνιστικός απέναντι στον Ολυμπιακό για την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να αλλάξει πολλά. Αν κρυφτεί πίσω από τη νίκη της μίας βραδιάς, θα αντιμετωπίσει και του χρόνου τα ίδια προβλήματα με αυτά που είχε φέτος. Θα δει τον Ολυμπιακό να απομακρύνεται. Και τους υπόλοιπους να τον πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Τα τρόπαια σου δίνουν την ευκαιρία να κερδίσεις χρόνο. Να επενδύσεις σε αυτά και να χτίσεις γύρω τους. Αν δεν το κάνεις σωστά, σύντομα θα μείνεις μακριά τους.
