Σαν χθες ξεκίνησε ένας ιδιότυπος υβριδικός πόλεμος στον Εβρο. Μετά την κλιμάκωση της κρίσης στην Συρία, ο κ. Ερντογάν έδωσε εντολή στην πραγματικότητα να παραβιαστεί η κοινή δήλωση ΕΕ – Τουρκίας και να ξεχυθεί ένα προσφυγικό ρεύμα προς τη χώρα μας, καταπατώντας κάθε υπόσταση διεθνούς δικαίου.
Ηταν μια επώδυνη διαπίστωση πως η γειτονική χώρα διά της ηγεσίας της δεν είχε κανέναν δισταγμό να εργαλειοποιήσει τα πάντα για την επίτευξη των στόχων της, προκειμένου να πιέσει την Ευρώπη και να ενισχυθεί η ίδια γεωπολιτικά. Ηταν ένα δίδαγμα επίσης πως η Τουρκία δεν υπολογίζει ανθρώπινες ζωές.
Η αντίδραση της Ελλάδας και της κυβέρνησής της ήταν καίρια και ορθή. Και επίσης έδειξε τον δρόμο. Κράτησε το θέμα στα όρια της Ευρώπης και όχι μιας διμερούς εμπλοκής. Αμύνθηκε εγκαίρως των συνόρων μας. Εστειλε μήνυμα ψυχραιμίας αλλά και αποφασιστικότητας και υπενθύμισε πως η χώρα μας είναι εκτός από ευρωπαϊκή και πόλος σταθερότητας και σύνεσης για όλη την περιοχή. Το σχέδιο Ερντογάν δεν πέτυχε. Και σήμερα, έναν χρόνο μετά, μετράμε μικρότερες ροές προσφύγων και μια εμπειρία που αποκομίσαμε χρήσιμη για κάθε νέα πρόκληση.
Είναι βέβαια δεδομένο πως η όλη στάση μας θα πρέπει να είναι πάντα εκτός από διδακτική και ενεργή. Να μην παραιτούμαστε από την αρχή πως περιφρουρούμε και ευρωπαϊκά σύνορα, όχι μόνο ελληνικά. Πως το όλο πρόβλημα είναι και πρέπει να αφορά τους εταίρους μας. Επιμύθιον: Η συνοχή της ΕΕ περνά (και) από τον Εβρο.
