Τα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι οροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και άλλα, είναι παθήσεις που οφείλονται σε υπέρμετρη και άσκοπη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος εναντίον ιστών του ιδίου του οργανισμού, προκαλώντας φλεγμονή και χρόνια βλάβη. Απαντώνται σε όλο τον πλανήτη, εμφανίζονται και στα δύο φύλα και μπορούν να εκδηλωθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και την παιδική. Παρά το γεγονός ότι η παρουσία τους καταγράφεται από την αρχαιότητα, τα τελευταία χρόνια φαίνεται να κεντρίζουν το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και να κερδίζουν ολοένα και περισσότερο χώρο στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό οφείλεται στη διεύρυνση της γνώσης μας γύρω από τις ασθένειες αυτές, στη βαθύτερη κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών της αυτοανοσίας και στην ανακάλυψη νέων μορίων, που διαδραματίζουν καίριο ρόλο στη φλεγμονή (TNF-α, ιντερλευκίνες, μεμβρανικοί υποδοχείς), με επακόλουθο τη δημιουργία ειδικών φαρμάκων που στοχεύουν σε αυτά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή