Πριν από μερικά χρόνια ο Ζακ Ρανσιέρ υποστήριξε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά κινήματα, η αναγόρευση των κυβερνήσεων σε απλούς διαχειριστές των δυναμικών μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, η εχθρότητα απέναντι στην εξισωτική διάσταση που έχουν τα δημοκρατικά αιτήματα, συνιστούν ένα μίσος για τη δημοκρατία. Δεκαέξι χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του με αυτόν τον τίτλο (στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2009, από τις εκδόσεις Πεδίο σε μετάφραση Β. Ιακώβου), η διαπίστωση διατηρεί την επικαιρότητά της.







