Ο Σον Κόνερι, που πέθανε προχθές 90 χρονών, ήταν η ενσάρκωση του «υπεράνθρωπου των μαζών», κατά την ορολογία του Ουμπέρτο Εκο, που στο ομώνυμο βιβλίο του (εκδ. Ελληνικά Γράμματα) αναλύει και τις ιστορίες Τζέιμς Μποντ του Ιαν Φλέμινγκ, τις οποίες πρώτος δόξασε ο εκλιπών ηθοποιός ενσαρκώνοντας τον Πράκτορα 007.
Τι ήταν ο Πράκτορας 007; Το απόλυτο ηθικολογικό παραμύθι, ο απόλυτος καλός που όλα τα κακά σκορπά. Για να τα καταφέρει, όμως, εμπλέκεται σε ένα παιχνίδι αντιθέσεων, ένα αφηγηματικό παιχνίδι όπου, κατά τον Εκο, υπάρχουν 14 αντιθετικά ζεύγη: Μποντ-Μ (ο επικεφαλής της υπηρεσίας), Μποντ-Κακός, Κακός-Γυναίκα, Γυναίκα-Μποντ, Ελεύθερος κόσμος-Σοβιετική Ενωση, Μεγάλη Βρετανία-Μη αγγλοσαξονικές χώρες, Καθήκον-Θυσία, Απληστία-Ιδανικά, Ερωτας-Θάνατος, Κίνδυνος-Προγραμματισμός, Χλιδή-Ενδεια, Εξαίρεση-Μέτρο, Παρέκκλιση-Αθωότητα, Τιμιότητα-Ατιμία.
Οι αντιθέσεις αυτές αρκούν για να στήσουν μια πλοκή με αξιώσεις, την οποία διεκπεραιώνει ένας ατσαλάκωτος γόης, που αυτονοήτως χειρίζεται τη Γυναίκα, όπως και τα κοσμοπολίτικα περιβάλλοντα, τα ακριβά αυτοκίνητα ή σκάφη, τον πλούτο ή τις ιδέες της ελευθερίας.
Αυτός ο ατσαλάκωτος ήταν είδωλο σε εποχές λιγότερο ιδεοληπτικές και περισσότερο μυθολογικές – κι ύστερα από τη θητεία του στον 007, στους επόμενους ρόλους του τσαλακώθηκε, στέλνοντας ένα μήνυμα: και στο θέαμα, όπως και στη ζωή, ας αποδεχθούμε την αλλαγή και τη φθορά. Είναι ό,τι μας κάνει ανθρώπινους.
