Η συμφωνία Αθήνας – Καΐρου αποτελεί ένα αποφασιστικό και στέρεο βήμα στην κατεύθυνση των συμμαχιών της χώρας μας. Δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε πως έχει και μια ιστορική σημασία, με την Αθήνα να στέλνει μήνυμα ότι έχει τη δυνατότητα και προχωρά στη συνομολόγηση συμφωνιών σεβόμενη το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας και όχι στο φόντο εκβιασμών και απειλών.

Θυμίζουμε πως η τουρκική προκλητικότητα προηγήθηκε, είναι διαρκής και αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής εκ μέρους της Αγκυρας που θέλει Γαλάζιες Πατρίδες και νεοοθωμανικά σχέδια. Εξάλλου αυτή η στρατηγική υπαγόρευσε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο που τώρα λόγω της συμφωνίας Αιγύπτου – Ελλάδας απονομιμοποιείται. Και επίσης, αυτή η βερμπαλιστική στρατηγική είναι που έχει κάνει την Τουρκία παράγοντα διαρκούς ταραχής στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα.

Η Ελλάδα στέκεται στον αντίποδα αυτών των πρακτικών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ούτε πως δεν έχει αποτρεπτική ισχύ, ούτε πως δεν μπορεί να εγγυηθεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Το παράδειγμα δε του Καΐρου δείχνει πως με μεθοδικό τρόπο μπορεί να χτίσει και διπλωματικά τις γραμμές άμυνας που θέλει και την ίδια στιγμή να στείλει μήνυμα αποφασιστικότητας και κινήσεων μακράς πνοής. Το πόσο επιτυχημένη είναι η Συμφωνία του Καΐρου φαίνεται και από τον τρόπο που αντιδρά από την Πέμπτη το βράδυ η Αγκυρα. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να ετεροκαθορίζει την εξωτερική μας πολιτική. Μόνο να μας κρατά σε εγρήγορση και να μας κάνει ενεργητικούς διπλωματικά. Οπως τώρα.