1Η δημοκρατία μοιάζει με ποτάμι που κυλά ομαλά εφόσον την κοίτη του πλαισιώνουν δύο όχθες με στερεή δομή. Στον κοινοβουλευτισμό η δυνατότητα εναλλαγής των φορέων στην άσκηση της εξουσίας αποτελεί τεκμήριο ευρυθμίας του πολιτεύματος. Οι πολίτες εκτός της επιλογής τους μεταξύ των κομμάτων επιζητούν την ύπαρξη πέραν της κυβέρνησης και μιας πειστικής εναλλακτικής αντιπολίτευσης. Στις προηγμένες δημοκρατίες, στην πορεία των χρόνων μετά τη Γαλλική Επανάσταση, μορφοποιήθηκαν δύο κεντρικά ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα, δύο διακριτοί πόλοι της πολιτικής λειτουργίας. Το εκλογικό σώμα μπορεί ευχερώς να διακρίνει την ταυτότητα κάθε κόμματος και να το κατατάσσει αναλόγως. Ευνόητο είναι πως κάθε πόλος διαρθρώνεται με τρόπο που τον χαρακτηρίζει πλουραλισμός, αλλά και σφοδρές αντιπαραθέσεις ως προς τη διεκδίκηση συγγενούς εκλογικού σώματος. Οι ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο, αλλάζουν και το τοπίο της πολιτικής, ιδίως ως προς την ανάδειξη νέων κέντρων δύναμης και μάλιστα χωρίς θεσμική νομιμοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, παρά τον αποχρωματισμό των ιδεολογιών  και τον τεχνοκρατισμό της πολιτικής που κάποιοι διακηρύσσουν, οι πολίτες με αξιακό κυρίως κριτήριο θα συνεχίσουν να τοποθετούνται δίνοντας υπόσταση στο δίπολο ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΔΕΞΙΑ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ