Εξακολουθεί και σήμερα το κανονάρχισμα κατά των… «κατηραμένων συνταγματικών ελευθεριών μας» και της ανάγκης της δικτατορίας εις την οποίαν κατά προτίμησιν πρέπει να παραδοθή η Ελλάς: Αλλ΄αν αισθάνωνται ότι δεν έχουν την δύναμιν να τα βγάλουν πέρα, διατί οι άνθρωποι του «ορθόδοξου κοινοβουλευτισμού» ερωτοτροπούν με τας δικτατορίας και… επωάζουν τους δικτάτορας; Οταν η κυβέρνησις δεν μπορεί να τα βγάλη πέρα απλούστατα παραδίδει την θέσιν της εις την αντιπολίτευσιν. Ή ο «ορθόδοξος κοινοβουλευτισμός» εφαρμοζόμενος εν τη πράξει… μετατρέπεται εις δικτατορίαν, και είνε δικέφαλος, εκπροσωπούμενος ότε μεν από την οσίαν κεφαλή του κ. Τσαλδάρη, ότε δε από την αγριωπήν δικτατορικήν κεφαλήν του κ. Κονδύλη;
Η ΜΙΣΗ ΕΛΛΑΣ
Η «ομάς των πέντε πολιτευτών» – όπως αποκαλεί τους αρχηγούς της αντιπολιτεύσεως ο κ. Τσαλδάρης – εκπροσωπεί την ημισείαν Ελλάδα. Αυτό φαίνεται ότι το λησμονεί ή το αφήνει να του διαφεύγη ο κ. Τσαλδάρης. Οι «πέντε πολιτευταί» ομιλούν εν ονόματι της αντιπολιτεύσεως και η αντιπολίτευσις – δεν το ξεύρει ο κ. Τσαλδάρης; – εκπροσωπεί όσην δύναμιν και η κυβέρνησίς του. Και υπάρχει και η πιθανότης ή μάλλον η βεβαιότης της επαναληπτικής εκλογής Θεσσαλονίκης, από την οποίαν βέβαια ο κ. Τσαλδάρης δεν περιμένει μεταβολήν υπέρ αυτού της αναλογίας εις την δύναμιν αντιπολιτεύσεως και κυβερνήσεως. Ανεξαρτήτως όμως όλων αυτών, όταν ο «μετριοπαθής» κ. Τσαλδάρης εκφράζεται με τόσην ανευλάβειαν δια την αντιπολίτευσιν και τους αρχηγούς της, τι γίνεται αν μη τι άλλο, ο περίφημος… «ορθόδοξος» κοινοβουλευτισμός του;
