Το «Μεφίστο» εκδόθηκε το 1936 ενώ ο συγγραφέας του πάλευε εξόριστος με τα φαντάσματα του εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες. Πολλοί το θεώρησαν τοιχογραφία της εποχής της ανόδου του Γ’ Ράιχ, αλλά οι αλήθειες που εκφράζει είναι μάλλον διαχρονικής φύσεως. Το ζήτημα της εκχώρησης της ψυχής ή του πνεύματος του ανθρώπου στο Κακό, με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα, την παντοδυναμία, το κάλλος και τον έρωτα είναι πανάρχαιο. Η διαφορά από τον κλασικό και πολλάκις διασκευασθέντα αυτόν μύθο συνίσταται εδώ στο ότι το αίτημα προς τον διάβολο μεταμφιέζεται στην διά της φήμης αποκτημένη αθανασία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ