Η παρουσία του Ενινγκ στον πάγκο του Αρη άλλαξε μορφή στην ομάδα. Εγινε πιο επιθετικός, περισσότερο ορμητικός, έβαλε στο παιχνίδι του στοιχεία που έλειπαν. Περισσότερη ανάπτυξη από τα άκρα, περισσότερη ταχύτητα, περισσότερο πρέσινγκ. Τον άλλαξε όμως και σε ένα στοιχείο άκρως σημαντικό: έμπαινε απέναντι σε κάθε αντίπαλο με την αίσθηση του ισχυρού. Χωρίς φόβο. Σε οποιοδήποτε γήπεδο. Ο Αρης του ΟΑΚΑ πριν από δύο μέρες άφησε το ποδόσφαιρο στην άκρη. Ασχολήθηκε με όλα τα υπόλοιπα. Εκνευρισμένοι ποδοσφαιριστές, εκνευρισμένος πάγκος, εκνευρισμένος ιδιοκτήτης. Δεν είχαν όλοι άδικο. Κι αυτό γιατί συνέβησαν πολλά, ορισμένοι στο Ολυμπιακό Στάδιο λησμόνησαν το ίδιο το ποδόσφαιρο. Είδαν να συμβαίνουν περιστατικά που θύμισαν… Φαρ Ουέστ. Αν ο Αρης ασχοληθεί στον επαναληπτικό με το ποδόσφαιρο που ξέρει να παίζει, έχει πολλές πιθανότητες να ανατρέψει αυτό το 1-2 και να βρεθεί στον τελικό του Κυπέλλου έπειτα από δέκα χρόνια και το τετ-α-τετ κόντρα στον Παναθηναϊκό. «Σε πέντε – δέκα χρόνια από τώρα αυτό που θα θυμούνται όλοι θα είναι ο τελικός και όχι τι έγινε στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ», είπε χθες ο Ενινγκ στους ποδοσφαιριστές του. Προφανώς και έχει δίκιο. Προφανώς και αγανάκτησε με όσα είδε να γίνονται στο Ολυμπιακό Στάδιο. «Ντου» στα αποδυτήρια των διαιτητών, «τρομοκρατία» και συμπεριφορές που δεν υπάρχουν στην πατρίδα του.
Το Αρης – ΑΕΚ είναι ένα γοητευτικό ζευγάρι ακριβώς γιατί η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει αποκτήσει εφέτος τη δυναμική να κοιτάζει στα μάτια τους πρώτους τρεις της βαθμολογίας και να διεκδικεί απέναντί τους νίκες και προκρίσεις. Και οι δύο προπονητές έχουν αποδείξει πως μπορούν να προσφέρουν μπόλικη τακτική, που θα κρίνει εν πολλοίς το ποιος από τους δύο θα βρεθεί στον μεγάλο τελικό. Είναι κρίμα που το πρώτο παιχνίδι απασχόλησε περισσότερο με όσα έγιναν εκτός αγωνιστικού χώρου απ’ ό,τι με όσα παρακολουθήσαμε εντός αυτού.
