Αν η ελληνική κυβέρνηση περιμένει πως η FIFA και η UEFA θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα και θα της δώσουν τις λύσεις έτοιμες, πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν λειτουργούν έτσι οι ομοσπονδίες του ποδοσφαίρου. Οσες επισκέψεις και αν κάνει ο Γιώργος Γεραπετρίτης, όσες φορές και να έρθουν στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι των ομοσπονδιών, ο ρόλος τους θα παραμένει ίδιος. Από τη μία να συμβουλεύουν και από την άλλη να αφήνουν να αιωρείται μια αίσθηση… μπαμπούλα, που σε μια μέρα μπορεί να αποκλείσει το ελληνικό ποδόσφαιρο από διεθνείς διοργανώσεις.
Η FIFA ζητάει να μην παρεμβαίνει κανείς στο αυτοδιοίκητο και θα είναι ανακόλουθη στους κανόνες της αν το κάνει και η ίδια. Δίνει τις κατευθύνσεις, δίνει τις… εντολές, καθορίζει τους κανονισμούς για το παιχνίδι, όμως δεν μπορεί να αλλάξει ούτε τον τρόπο που εκλέγεται η διοίκηση της ΕΠΟ, ούτε φυσικά να παρέμβει για να διορθώσει μια κατάσταση, όταν δεν υπάρχει η καλή θέληση εντός των τειχών.
Αν η κυβέρνηση θέλει να διορθώσει το ποδόσφαιρο, θα πρέπει να αρχίσει από τα… βασικά. Να μην υπολογίζει το πολιτικό κόστος και τις επιπτώσεις. Στην Ιταλία η Γιουβέντους υποβιβάστηκε όταν την έπιασαν να παρανομεί. Στην Ελλάδα ήρθε νόμος με διαδικασίες fast track ώστε να μην υποβιβαστεί ο ΠΑΟΚ, σε περίπτωση που αποδειχτεί και σε δεύτερο βαθμό άμεση διοικητική σχέση με την Ξάνθη.
Αν δεν σπάσεις αυγά… ομελέτα δεν κάνεις. Η παρουσία του Τσέφεριν στην Ελλάδα, μαζί με τους εκπροσώπους της FIFA στα τέλη του Φλεβάρη, προφανώς και δεν θα λύσει το παραμικρό πρόβλημα, αν δεν υπάρξει η τεχνογνωσία από ελληνικής πλευράς ώστε να προχωρήσει το ποδόσφαιρο μπροστά. Η FIFA και η UEFA θα υπογράψουν ένα «μνημόνιο», αλλά από πότε τα μνημόνια έσωσαν μια χώρα, για να σώσουν και το ποδόσφαιρο;
