Λένε αρκετοί ότι το ποδόσφαιρο συχνά δεν είναι δίκαιο. Το συγκρίνουν με το μπάσκετ και εκεί υποστηρίζουν πως «στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο καλύτερος βγαίνει νικητής». Δεκτό. Ωστόσο, σε τούτη τη διοργάνωση της Σούπερ Λίγκας, αν κοιτάξουμε τον βυθό της βαθμολογίας θα διαπιστώσουμε ακριβώς αυτό, δεν προέκυψε κάποια δυνατή έκπληξη, ούτε κάτι το φοβερά αναπάντεχο. Πέφτουν οι ομάδες που έδειξαν τρωτά σημεία και μένουν, έστω και δύσκολα, όσες φρόντισαν να καλύψουν κάποια από τα λάθη τους.
Ο Απόλλωνας, ο πρώτος που υποβιβάστηκε χρονικά, υπήρξε από τις μεγάλες απογοητεύσεις της σεζόν. Εχασε από νωρίς την επαφή με όσες ομάδες κυνηγούσε στη βαθμολογία, ουδέποτε πίστεψε πως μπορούσε να μείνει, γρήγορα μετατράπηκε σε κομπάρσο. Ο Λεβαδειακός κάτι πήγε να κάνει με την έλευση του Καραγεωργίου, ωστόσο ποιον θα έβαζε από κάτω για να συνεχίσει αυτός στη Σούπερ Λίγκα; Ούτε την αύρα αλλοτινών εποχών διέθετε, ούτε κάποια εύνοια της τύχης. Οσο για τον ΠΑΣ Γιάννινα, από την αρχή φάνηκαν οι δυσκολίες. Το γκολ ερχόταν δύσκολα, οι καλοί ποδοσφαιριστές αποχώρησαν και δεν αντικαταστάθηκαν με άλλους εξίσου ικανούς, ο κύκλος της ομάδας φανερά είχε κλείσει. Ναι μεν πάλευε έως το τέλος για να μείνει στη Λίγκα, οι πιθανότητες όμως ήταν συντριπτικά σε βάρος του ΠΑΣ. Αποδείχθηκε. Ο Αστέρας εξασφάλισε την υστάτη ώρα τη σωτηρία του, σίγουρα όμως δεν ήταν ομάδα για να υποβιβαστεί. Ουδέποτε έδειξε ασόβαρος, πήγε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου, τον κράτησαν τα βαριά του χαρτιά. Η Ξάνθη κρατήθηκε επειδή είχε καλύτερα αποτελέσματα στα τετ-α-τετ με τον ΟΦΗ. Διαφορετικά… Ηταν η χειρότερη Ξάνθη εδώ και χρόνια, ενώ ο ΟΦΗ με εντυπωσιακό ντεμαράζ προσφέρει την είδηση της σεζόν: κάποιος που δεν τον υπολόγιζαν πολλοί, ανέτρεψε τα δεδομένα. Τώρα, έχει έναν ακόμη γύρο γεμάτο άγχος, αλλά απέναντι στον Πλατανιά σε ματς μπαράζ, όπως και να ‘χει θεωρείται φαβορί.
