Είδαμε τον λαβωμένο αρχηγό Βιεϊρίνια να το σηκώνει. Τραυματίας ποδοσφαιριστής να αναβάλλει την επέμβαση για να δώσει το «παρών» στη μεγάλη γιορτή. Στο μοναδικό παιχνίδι της καριέρας του όπου δεν κλώτσησε την μπάλα. Χρησιμοποίησε μόνο τα χέρια του. Για να το σηκώσει. Σε μια 100% συμβολική συμμετοχή. Είδαμε τον Δημήτρη Πέλκα να κλαίει. Λογικό. Οπως είπε ο ίδιος, τη μισή του ζωή από 13 χρόνων την έχει περάσει στην Τούμπα. Αξιώθηκε να μπει σ’ αυτό το γήπεδο, σ’ αυτό το παιχνίδι, με το νούμερο 10, του Γιώργου Κούδα, αρχηγός. Είδαμε τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη ντυμένο Σούπερμαν. Είδαμε τους πανηγυρισμούς του γκρουπ στα αποδυτήρια και στο χορτάρι. Είδαμε τον Ιβάν Σαββίδη να επανέρχεται, μετά την εισβολή με το κουμπούρι, ύστερα από 13 μήνες στην Τούμπα σαν πρωταθλητής. Προσωπικά, έχω δει, έχω ζήσει, ουκ ολίγες φιέστες. Σε ξερά γήπεδα και σε παλάτια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή