Ενας ακόμα σπουδαίος που προσπάθησε να εξαργυρώσει τη φήμη του ως ποδοσφαιριστής στους προπονητικούς πάγκους ήταν ο Χρίστο Στόιτσκοφ. Φανταζόταν πως αφού ηγήθηκε ως παίκτης της Εθνικής Βουλγαρίας στα ημιτελικά του Μουντιάλ 1994 θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και ως προπονητής. Η Βουλγαρία είδε να περνούν χωρίς να σταματούν τα τρένα του Μουντιάλ 2006 και του Euro 2008. Μέχρι που αποχαιρέτησε τον Στόιτσκοφ. Ο τελευταίος όπως όλοι οι όμοιοί του πίστεψε πως αδικήθηκε και προσπάθησε και σε άλλες ομάδες. Παντού είχε το ίδιο τέλος.
Οι εξαιρέσεις
Εξαιρέσεις βεβαίως υπάρχουν για να παιδεύουν και να παγιδεύουν τα όνειρα των επίδοξων μιμητών τους. Πρώτος και καλύτερος ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Επίσης ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο Λοράν Μπλαν, ο Ντιντιέ Ντεσάν. Αλλά είπαμε, είναι εξαιρέσεις, όχι ο κανόνας.
