Η διαδρομή της ΑΕΚ από την ολοκλήρωση του περσινού πρωταθλήματος μέχρι το φινάλε του 2018 δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί με λογική. Μια ομάδα που τον Μάιο επέστρεψε στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου έπειτα από 24 χρόνια, τον Αύγουστο εξασφάλισε τη συμμετοχή της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και έδειχνε έτοιμη για την εκτόξευση, βρέθηκε λίγο πριν από το φινάλε του έτους σε μια βαθιά κρίση που προς το παρόν δεν δείχνει ικανή να ξεπεράσει. Αγωνιστικά τα χαστούκια διαδέχονται το ένα το άλλο, ο προπονητής δείχνει να είναι υπ’ ατμόν, οι παίκτες «παγωμένοι» και η επόμενη μέρα για την Ενωση αβέβαιη.

Η εξέλιξη αυτή δεν μπορούσε να προβλεφθεί για την ΑΕΚ, που δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί την επιτυχία της περσινής σεζόν και αποδεδειγμένα απέτυχε να χτίσει πάνω της. Μιας και η τωρινή της κατάσταση την έχει φέρει πολλά βήματα πίσω και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αν και πότε οι Κιτρινόμαυροι θα σηκώσουν ξανά κεφάλι.

Η αρχή του κακού για την ΑΕΚ ήρθε το καλοκαίρι. Η Ενωση επέλεξε να ρισκάρει προχωρώντας σε μια πολιτική λιτότητας αναφορικά με την ενίσχυση του ρόστερ της, εκτιμώντας πως όπως και πέρυσι, θα μπορέσει να δημιουργήσει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα με έξυπνες και φτηνές αγορές. Κάτι που στην πράξη αποδείχθηκε αβάσιμο, αφού οι παίκτες που αποκτήθηκαν για να αντικαταστήσουν εκείνους που αποχώρησαν δεν ήταν αντίστοιχου επιπέδου. Τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις.

Αυτό, σε συνδυασμό με την αλλαγή φιλοσοφίας του Δικεφάλου στο αγωνιστικό κομμάτι, έπειτα από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Μαρίνο Ουζουνίδη, έφεραν μια σημαντική αλλοίωση στο προφίλ των πρωταθλητών. Που προσπάθησαν να αποκτήσουν νέα ταυτότητα, έχοντας ενδεχομένως υπερεκτιμήσει και τις δυνατότητες του ρόστερ.

Η παγίδα της Ευρώπης

Το παραπάνω ενισχύθηκε πιθανότητα από την αγωνιστική υπέρβαση της ομάδας με την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ΑΕΚ κατάφερε να αποκλείσει τις Σέλτικ και Βίντι και να πετύχει κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν εκτός προγράμματος. Αυτή η επιτυχία δημιούργησε ένα κλίμα υπέρμετρης αισιοδοξίας για την Ενωση, που ξεκίνησε τη σεζόν με βλέψεις και έναν αέρα που δεν δικαιολογούνταν.

Η λανθασμένη αξιολόγηση του υλικού της ομάδας σε συνδυασμό με τη σφικτή οικονομική πολιτική της διοίκησης άφησαν την ΑΕΚ γυμνή. Η Ενωση δεν ενισχύθηκε σε θέσεις όπου τα κενά ήταν και παραμένουν τεράστια και προσπάθησε με… μπαλώματα να προχωρήσει τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο. Με τα αποτελέσματα να είναι γνωστά…

Ηταν στραβό το κλήμα…

Οταν τα αποτελέσματα άρχισαν να στραβώνουν, η κατάσταση στην ΑΕΚ έδειξε να ξεφεύγει. Το κλίμα μεταξύ διοίκησης, προπονητή και παικτών χάλασε, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του Δημήτρη Μελισσανίδη στα Σπάτα, το άδειασμα συγκεκριμένων παικτών από τον Ουζουνίδη και την απόφαση να τεθούν εκτός ομάδας οι Μπακασέτας, Σιμόες και Λαμπρόπουλος. Μια απόφαση που δεν «χτύπησε» καλά σε κανέναν από τους συμπαίκτες τους και έκανε το κλίμα στην ομάδα ακόμα πιο άρρωστο.

Η εικόνα τη ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα μαρτυρά πως τα πράγματα στα βαθύτερα στρώματα της ομάδας δεν είναι καλά. Ο Ουζουνίδης γνωρίζει καλά πως η θέση του στην Ενωση μόνο εξασφαλισμένη δεν μπορεί να θεωρηθεί, ενώ πλέον έχει χάσει το έρεισμά του και στους ποδοσφαιριστές. Που από τη μεριά τους δείχνουν να παίζουν για… πάρτη τους, με κάποιους εξ αυτών να κάνουν ήδη σχέδια για την επόμενη μέρα, μακριά από την ΑΕΚ.

Μεταγραφές και νίκες

Οι νίκες επί της Ξάνθης και της Λαμίας δεν αποδείχθηκαν αρκετές για να διορθώσουν την κατάσταση στην ΑΕΚ. Μιας και στη Λάρισα η Ενωση εμφάνισε ξανά το προβληματικό της πρόσωπο και η εσωστρέφεια επέστρεψε. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει κάποια πρόβλεψη για την επόμενη μέρα του Δικεφάλου. Ο Ουζουνίδης στηρίζεται μέχρι νεωτέρας και ο μόνος τρόπος για να ορθοποδήσουν ξανά οι Κιτρινόμαυροι είναι να επιστρέψουν στις νίκες και βεβαίως να ενισχυθούν. Με το τελευταίο κομμάτι να παρουσιάζει πάντως επίσης δυσλειτουργίες, αφού ήδη η ΑΕΚ έχει καταγράψει διαδοχικές αστοχίες στα μεταγραφικά.