Οσο δύσκολη κι αν ήταν η κλήρωση, όσο καλές ομάδες κι αν είναι οι Μπάγερν, Αγιαξ, Μπενφίκα, η φετινή εικόνα της ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ θα αποτελεί για πάντα κάτι που θα πληγώνει τους φίλους της. Αυτό το τεράστιο, επιβλητικό μηδενικό στο πλάι των πόντων δεν… χωνεύεται με τίποτα. Ούτε για την Ενωση, ούτε για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ενα ελληνικό ποδόσφαιρο που με την παρουσία της ΑΕΚ στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης είχε και πάλι αρνητικό αντίκτυπο σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο. Η Ενωση δεν ήταν «εκεί». Ούτε ψυχικά, ούτε σωματικά. Δεν ήταν «εκεί» οι ποδοσφαιριστές όταν έπρεπε να αντέξουν στο Αμστερνταμ. Επέλεξαν να κρατήσουν πως έκαναν ένα καλό πρώτο ημίχρονο. Αντί να προβληματιστούν για το 3-0 του δεύτερου μέρους στην Ολλανδία, έμειναν στις «δάφνες» του 0-0 του πρώτου μέρους.
Η ΑΕΚ δεν ήταν «εκεί» ούτε στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της, όπως αποδείχθηκε από την εικόνα του ομίλου. Οταν κατάφερε και ισοφάρισε την Μπενφίκα από 0-2 σε 2-2, όταν είχε ευκαιρία να την αποτελειώσει, δεν σημάδεψε σωστά. Κι αντί να υπάρξει προβληματισμός για το γεγονός πως τελικά έχασε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος έπαιζε με δέκα παίκτες για 50′, στάθηκε στις «δάφνες» της πρόωρης ισοφάρισης.
Η ΑΕΚ δεν κοίταξε στον καθρέφτη της όταν έπρεπε. Δεν έψαξε να βρει τι πήγε λάθος ώστε να το λύσει. Δεν είδε το πρόβλημα. Το προσπέρασε και κάθε ματς που ερχόταν το αντιμετώπιζε σαν να ήταν το πρώτο της. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα νωρίτερα. Μοιραία, οι μηδέν βαθμοί θα την ακολουθούν για πάντα. Και φταίει εκείνη και μόνο εκείνη γι’ αυτή την τραγική παρουσία που είχε στην επιστροφή της στην πιο λαμπερή διοργάνωση.
