Και ακόμη δεν φτάσαμε ούτε στα μισά του πρωταθλήματος. Η διαιτησία διάγει τις χειρότερες στιγμές της. Η ΚΕΔ των Περέιρα – Τριτσώνη και οι ορισμοί του πορτογάλου αρμόδιου έχουν φέρει την κατάσταση στο απροχώρητο. Χθες στην Ξάνθη, ο Τζήλος απέτυχε πλήρως στον πειθαρχικό έλεγχο, άφησε το ματς να γίνει ροντέο, σφύριζε αδιάφορα στο σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων και δεν καταλόγισε πέναλτι εις βάρος τους. Τι άλλο να κάνει, δηλαδή; Ο Κοτσάνης στην Τούμπα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό σε στυλ. Με το παραμικρό σταματούσε το παιχνίδι και τα σφυρίγματά του ηχούσαν ως μελωδία στην ισχυρή ομάδα. Οσο για τον Κουτσιαύτη στο Περιστέρι, ο Ατρόμητος δεν έκρυψε μετά το φινάλε ότι μολονότι νίκησε, έχει πολλά παράπονα από τον διαιτητή. Τρεις αγώνες, τρεις περιπτώσεις ρέφερι που τα έκαναν μαντάρα και δεν γνώριζαν τι αποφάσιζαν, ενώ έδειξαν να λυγίζουν υπό το βάρος των απαιτήσεων. Καλές οι θεωρίες ότι πρέπει να ασχολούμαστε ελάχιστα με τη διαιτησία, ωστόσο η πραγματικότητα τιμωρεί όσους την ασπάζονται. Γιατί πολύ απλά απέχει πολύ από την αλήθεια. Από τη μια έχουμε μια κάστα διαιτητών ατάλαντων και επίσης ιθύνοντες που επειδή δεν μπορούν να βρουν πλέον ξένους, ορίζουν τους Ελληνες και βάζουν μπουρλότο στα παιχνίδια. Και από την άλλη υπάρχει μια διοργάνωση που έχει ήδη πολλές πληγές από φάλτσα των διαιτητών και μια βαθμολογία που είναι πολύ συζητήσιμο αν ανταποκρίνεται σε όσα βλέπουμε στον αγωνιστικό χώρο. Οσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουμε πλησιάσει στο χείλος του γκρεμού, προσφέρουν κακές υπηρεσίες στο άθλημα. Ή θα αλλάξουν τα πράγματα ή πολύ απλά θα τους αλλάξουν οι ίδιες οι εξελίξεις. Η τωρινή ζοφερή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.