Οσοι δεν είχαν καταλάβει πως όσα θαύματα και να κάνει ο Γιώργος Δώνης, όσο ποδοσφαιρικό… μάτι και να έχει ο Νίκος Νταμπίζας, όσες υπερβάσεις κι αν γίνουν από θέμα δουλειάς στο Κορωπί, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ένα βαθύ ποιοτικά ρόστερ, το κατάλαβαν στο παιχνίδι με την Ιεράπετρα. Απέναντι σε μια ομάδα Γ’ Εθνικής, που σε φυσιολογικές εποχές μια μεγάλη ομάδα κάνει περίπατο και με τα δεύτερα, ο Παναθηναϊκός γλίτωσε την απόλυτη γκάφα με ένα γκολ στο 94′.
Εφτασε μια ανάσα από μια ήττα που θα ήταν μεγάλη μαχαιριά στο γόητρό του. Τα παιδιά που αγωνίστηκαν δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρά 9-10 ποδοσφαιριστές που μπορούν να σταθούν σε επίπεδο πρώτης πεντάδας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Χτίζει κι άλλους, αλλά αυτούς τους καρπούς θα τους γευτεί σε μερικά χρόνια. Στο μέλλον. Τώρα είναι αναγκασμένος να «ζει» και να «πεθαίνει» με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.
Οποιοσδήποτε από τον βασικό κορμό και αν βγει, σε οποιοδήποτε παιχνίδι, μπορεί να αποτελέσει καθοριστική απουσία. Το γκρουπ χρειάζεται ενίσχυση για να γίνουν οι φιλοδοξίες και τα όνειρα που δημιουργήθηκαν φέτος πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια. Διαφορετικά, κάθε φορά που ο Δώνης θα δίνει ευκαιρίες στις ρεζέρβες, θα υπάρχει κίνδυνος να προκύψουν κι άλλες… Ιεράπετρες. Για παιχνίδι με ομάδες της μεγάλης κατηγορίας, ούτε λόγος. Οχι αλλαγών, αλλά ούτε καν του ελάχιστου ρίσκου.
Είναι υπέροχο και διαφορετικό στην Ελλάδα αυτό που δημιουργεί τούτη τη σεζόν ο Δώνης με τους ποδοσφαιριστές του, αλλά υπάρχουν και θα υπάρξουν στιγμές που η προσγείωση θα είναι απότομη. Χρειάζεται ενίσχυση το επόμενο καλοκαίρι, άρα και λεφτά. Διαφορετικά, μπορεί να παγιωθεί το «στόχος η πρώτη πεντάδα», κάτι που ασφαλώς δεν ταιριάζει σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο.
