Λόγω της καχυποψίας απέναντι στον Κυβερνήτη της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια (θεωρούνταν ρωσόφιλος), το 1830 η Αγγλία κατά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους πέτυχε συμφωνία με τις Μεγάλες Δυνάμεις της μεταβολής του πολιτειακού σχήματος της χώρας, την επιβολή μοναρχίας και τη μετατροπή του ελληνικού κράτους σε βασίλειο. Οι ίδιες όρισαν, με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1832), τον 17χρονο τότε Οθωνα Βασιλιά της Ελλάδας, ύστερα και από την τελική άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξονίας που είχε επιλεγεί αρχικά Βασιλιάς της Ελλάδας και κατόπιν έγινε Βασιλιάς του νεοσύστατου Βασιλείου του Βελγίου.

Ο Οθωνας θα έλθει στην Ελλάδα στις 25 Ιανουαρίου 1833 με τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη». Ηταν 17 χρονών. Συνοδευόταν από τριμελή Αντιβασιλεία, η οποία θα κυβερνούσε μέχρι την ενηλικίωσή του το 1835 και από βαυαρικό στρατό περίπου 3.500 ατόμων, ο οποίος βαθμιαία θα αυξηθεί από «εθελοντές» στην πλειοψηφία τους Γερμανούς! Το 1862 άρχισαν επαναστατικά κινήματα κατά του Οθωνα. Οι «Προστάτιδες Δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) τον συμβούλευσαν να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Είχαν επιλέξει και τον διάδοχό του.

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ. Ο Οθωνας εγκατέλειψε την Ελλάδα στις 23 Οκτωβρίου 1862 με το αγγλικό πολεμικό «Σκύλλα». Ο διάδοχός του ήταν ο δευτερότοκος γιος του μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄. Ηταν απόγονος του Οίκου Σλέσβιχ – Χόλσταϊν – Ζόντερμπουργκ – Γλύξμπουργκ. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845. Το όνομα του νέου βασιλιά ήταν Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλφος. Με την ενθρόνισή του τον Νοέμβριο 1963 έλαβε το όνομα Γεώργιος. Ηταν ο μακροβιότερος βασιλιάς και «θεμελιωτής» του βασιλικού Οίκου των Γλύξμπουργκ.

Τον Οκτώβριο 1867, θα παντρευτεί μυστικά στην Αγία Πετρούπολη τη 16χρονη Μεγάλη Δούκισσα Ολγα της Ρωσίας, απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης, συζύγου του Αλεξίου Γ΄ των Αγγέλων. Η Ολγα δεν θα παραμείνει στο παρασκήνιο. Η πρωτοβουλία της να μεταφραστεί το Ευαγγέλιο στη δημοτική θα προκαλέσει μεγάλες διαδηλώσεις (Ευαγγελικά). Θα επηρεάσει τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των επτά παιδιών της και κυρίως του διαδόχου Κωνσταντίνου. Ο εγγονός από τον πρίγκιπα Ανδρέα, ο Φίλιππος, είναι ο Δούκας του Εδιμβούργου, σύζυγος της βασίλισσας της Αγγλίας. Ο Γεώργιος Α΄ έφερε ως «προίκα» την «παραχώρηση» από την Αγγλία στην Ελλάδα των Επτανήσων. Ηταν ένας πρόσθετος λόγος για να γίνει δεκτός με ελπίδες. Ηταν προσεκτικότερος του Οθωνα. Απέφυγε να δημιουργήσει ανακτορικά κόμματα και κομματική αυλή. Δεν παρενέβη, όμως, στον περιορισμό της φαυλότητας και τον διορισμό κυβερνήσεων με νόθευση του λαϊκού φρονήματος.

Η πρώτη περίοδος της βασιλείας του χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια. Από το 1863 μέχρι το 1874, σε 11 χρόνια, έγιναν 20 κυβερνητικές αλλαγές. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, με το ιστορικό άρθρο «Τις πταίει», χαρακτηρίζει τον Γεώργιο πρωταίτιο της πολιτικής ανωμαλίας. Τότε απέδειξε την ευελιξία του, στην οποία οφείλεται και η μακρά παραμονή του στον Θρόνο. Αποδέχθηκε την πρόταση του Τρικούπη και καθιερώθηκε η «αρχή της δεδηλωμένης». Στους Βαλκανικούς Πολέμους η συμβίωση μεταξύ του Γεώργιου Α΄ και του Ελευθέριου Βενιζέλου ήταν αρμονική και γόνιμη με σημαντικά εθνικά οφέλη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α’. Η αρμονική αυτή συμβίωση διακόπηκε βίαια μετά τη δολοφονία του Γεώργιου και την ανάρρηση στον θρόνο των Γλύξμπουργκ του γιου του Κωνσταντίνου Α΄. Παντρεύτηκε τη Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του Αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄, και απέκτησε έξι παιδιά, από τα οποία τρία βασίλευσαν, Γεώργιος Β΄, Αλέξανδρος Α΄ και Παύλος Α΄. Θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αλλά δοξάστηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους. Επηρεασμένος από τις σπουδές του στη Γερμανία και τη γερμανίδα σύζυγό του συγκρούστηκε με τον Βενιζέλο στην επιλογή συμμάχων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε υπαίτιος του Εθνικού Διχασμού. Μετά το κίνημα της Εθνικής Αμυνας και με απαίτηση των δυνάμεων της Αντάντ θα υποχρεωθεί σε παραίτηση. Θα επανέλθει μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 1920 και θα εξοριστεί και πάλι μετά την επανάσταση Πλαστήρα του 1922. Θα πεθάνει εξόριστος στο Παλέρμο στις 11 Ιανουαρίου 1923.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α’. Ο πλέον συμπαθής και άτυχος. Μετά την πρώτη εξορία του πατέρα του Κωνσταντίνου το 1917, ο Βενιζέλος αρνήθηκε να δεχθεί ως διάδοχο τον πρωτότοκο Γεώργιο, διότι είχαν συγκρουστεί στην Κρήτη, μετά την επανάσταση στο Θέρισο το 1905, όταν ο Γεώργιος ήταν αρμοστής. Ο Αλέξανδρος θα έχει καλή συνεργασία με τον Βενιζέλο και για τον πρόσθετο λόγο ότι τον στήριξε στον «μοργανατικό γάμο» με την Ασπασία, κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνου. Η υποδειγματική βασιλεία του τερματίστηκε άδοξα. Πέθανε από σηψαιμία, που προκλήθηκε από το δάγκωμα του πιθήκου που φιλοξενούσε στο Τατόι. Προς τιμήν του το Δεδέαγατς της Θράκης ονομάστηκε Αλεξανδρούπολη.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β’. Η ζωή του Γεώργιου Β΄ ήταν περιπετειώδης και δραματική. Ακολούθησε τον πατέρα του Κωνσταντίνο σε όλες τις εξορίες και τον διαδέχθηκε όταν παραιτήθηκε μετά το Κίνημα του 1922. Μετά έναν χρόνο η Επαναστατική Κυβέρνηση θα κηρύξει έκπτωτη τη Δυναστεία και θα ανακηρύξει την Αβασίλευτη Δημοκρατία. Θα περάσει 11 χρόνια στην εξορία. Θα επανέλθει με δημοψήφισμα τον Νοέμβριο του 1935, μετά την κατάργηση της Αβασίλευτης Δημοκρατίας από το στρατιωτικό κίνημα Κονδύλη – Παπάγου. Το 1936 θα συμπράξει στη δικτατορία Μεταξά. Οταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, ο Γεώργιος με την κυβέρνηση Τσουδερού διέφυγε στην Αίγυπτο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Αρνήθηκε πεισματικά να αποκηρύξει τη δικτατορία και μόνο όταν τέθηκε ως όρος για την επιστροφή του δέχθηκε, το 1942, να υπογράψει διάταγμα κατάργησης των διατάξεων του Μεταξά.

Οι Αγγλοι δεν είχαν ιδιαίτερη εκτίμηση στον Γεώργιο. Ούτε στην Ελλάδα ήταν ευνοϊκό το κλίμα για την επάνοδο της βασιλείας. Ο Θρόνος, όμως, ήταν το βασικό «θεμέλιο» για τον έλεγχο της χώρας από τους Αγγλους. Η επάνοδος του Γεώργιου ευνοήθηκε και από τα Δεκεμβριανά. Ο Γεώργιος Β΄ πέθανε, την 1η Απριλίου 1947, από ανακοπή καρδιάς.

ΠΑΥΛΟΣ Α’. Η ανάληψη της βασιλείας από τον Παύλο συνέπεσε με την κρίσιμη φάση του Εμφυλίου και τη διαδοχή των Αγγλων από τους Αμερικανούς. Ο «καλός και αγαθός» Παύλος «καπελώθηκε» από τη σύζυγό του Φρειδερίκη, την πριγκίπισσα του Αννόβερου και εγγονή του Κάιζερ. Αυτή η συγγένεια ήταν η αιτία να μην τη δεχθούν οι Αγγλοι στο Λονδίνο κατά την Κατοχή. Εμεινε στη Νότια Αφρική, όπου συνδέθηκε στενά με τον στρατηγό Γιαν Σματς. Θα ακολουθήσει η ιδιαίτερη σχέση με τον στρατηγό Μάρσαλ – του γνωστού Σχεδίου -, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η πολιτική αλληλογραφία θα κρατήσει χρόνια, όπως και η συνεργασία της με τη CIA, από τους εδώ πράκτορες μέχρι τον αρχηγό της Αλεν Ντάλες.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’. Τις «συμβουλές» της Φρειδερίκης ακολούθησε και ο Κωνσταντίνος, όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του Παύλο, στις 6 Μαρτίου 1964. Η πρωτότοκη Σοφία είχε παντρευτεί τον μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος. Η ανάρρηση του Κωνσταντίνου Β΄ στον θρόνο συνέπεσε με τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Η Ενωση Κέντρου, υπό την ηγεσία του Γεώργιου Παπανδρέου, ήταν στην κυβέρνηση. Η εμμονή του Κωνσταντίνου στον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων και η άρνησή του να δεχθεί την αντικατάσταση του Γαρουφαλιά στο υπουργείο Αμυνας από τον ίδιο τον Παπανδρέου άνοιξαν τον δρόμο στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967. Θα ορκίσει και θα φωτογραφιστεί με τη χουντική κυβέρνηση και στις 13 Δεκεμβρίου 1967 οργάνωσε αντικίνημα. Μετά την αποτυχία του αναχώρησε οικογενειακά για τη Ρώμη και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 έκλεισε ο κύκλος των 111 χρόνων της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ και των 142 χρόνων της ξενόφερτης βασιλείας από τον Βαυαρό Οθωνα.

Ο Γιώργος Ρωμαίος είναι δημοσιογράφος – συγγραφέας.

Βιβλία: Το τετράτομο «Η περιπέτεια του κοινοβουλευτισμού», «Η Ελλάδα των δανείων και των χρεοκοπιών», «Από τον Οθωνα στην καγκελάριο Μέρκελ – 180 χρόνια οι Γερμανοί στην Ελλάδα», «Η Ευρώπη και η Ελλάδα – Από την κρίση στην ελπίδα» (εκδόσεις Πατάκη)