Οταν ακούτε αυτή την έκφραση, προσοχή! Κάτι αρχίζει να μυρίζει. Δεν ξέρω όμως από ποια πλευρά. Των καταγγελλόντων ή των καταγγελλομένων. Εξαρτάται κι από τη χρονική στιγμή που αποπειράται. Και την έχουμε ακούσει πολλές φορές. Πάμπολλες. Από κάθε κυβέρνηση. Ιδίως στο ξεκίνημά της. Ξεχωριστές επιτροπές, ξεχωριστοί εισαγγελείς, ξεχωριστά εγκλήματα δηλαδή.

Τι έχει μείνει απ’ όλα αυτά, μετά από όλες τις αναστατώσεις που προκάλεσαν, τις έωλες και μη εκτοξεύσεις κατηγοριών, διώξεων, προφυλακίσεων, τους προπηλακισμούς, τις ύβρεις, τις ατέλειωτες ώρες, ημέρες, χρόνια που κράτησαν και κρατούν οι δίκες.

Ενα μεγάλο «Zero», που έλεγε και ο καθηγητής μου των Γαλλικών στη Λευκάδα. Και από άποψη είσπραξης εσόδων για το Δημόσιο, από τις διάφορες λίστες π.χ. που μας παρέδωσαν «πάρε-βάλε» το ίδιο αποτέλεσμα. Αλήθεια όμως ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Εχετε αναρωτηθεί; Οπωσδήποτε όχι αυτοί που φαίνονται. Οχι οι μπροστινοί. Αυτοί παίζουν με το παιχνίδι που τους έχουν δώσει και που το ονομάζουν προσωρινά εξουσία. Είναι η ψευδαίσθησή τους ότι το παιχνίδι θα το ‘χουνε για πάντα. Οι άμοιροι, οι δυστυχείς, τρέχουν να το απολαύσουν. Κι ασφαλώς δεν είναι μόνο οι πολιτικοί και οι αμέτρητοι παρατρεχάμενοί τους που σπεύδουν κι αυτοί να προλάβουν να μεταλάβουν σ’ αυτή την αίσθηση εξουσίας.

Και βέβαια βαρύτατο λόγο έχει πάντα η Δικαιοσύνη, αφού αυτή καλείται «να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά». Να αποδώσει στα διεστώτα μέρη το δίκαιο και να ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όπως λένε κάποιοι κυβερνώντες. Αρα σημασία έχει να αισθανθεί ο λαός την ικανοποίηση ότι η Δικαιοσύνη εκτελεί κατά τας βουλάς του. Σε δεύτερη φάση θα έρθουν οι νόμοι, που ενδεχομένως θα αξιολογηθούν και θα εφαρμόσουν το καινοφανές πλαίσιο.

Αλλωστε υπάρχει και ο δεύτερος βαθμός. Ακόμη και τρίτος. Ασχολήθηκε άραγε κάποιος από τη Δικαιοσύνη και τους άξιους λειτουργούς στην πλειοψηφία τους, κάποιος επιθεωρητής, πού οφείλεται αυτή η πλήρης αναντιστοιχία αποφάσεων ακόμη και μεταξύ ομοιόβαθμων δικαστών στους δύο βαθμούς; Ασχολήθηκε κάποιος να δει γιατί και ποιες υποθέσεις παραγράφονται, όχι μόνο πλημμεληματικού αλλά και κακουργηματικού χαρακτήρα; Κι αν υπάρχουν ευθύνες, να αποδοθούν; Ασχολήθηκε κάποιος υψηλότατα ιστάμενος με τον τρόπο που διαρρέουν από τις δικογραφίες σε συγκεκριμένα έντυπα μυστικά της προδικασίας και στη συνέχεια διαχέονται στον αέρα για να δηλητηριαστεί όλη η ατμόσφαιρα;

Ερώτησε κάποιος δημοσιογράφος: Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι διωκόμενοι αδίκως, που στη συνέχεια μετά πολλά χρόνια δικαιώθηκαν αλλά δεν αποκαταστάθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, που του αρκεί η πρώτη και οριστική ρετσινιά και λαβωματιά;

Υπάρχει Δικαιοσύνη; Ναι, σαν μια μεταφυσική ιδίως έννοια.

Τι γίνεται όμως όταν στη δικαστική ιεραρχία υπάρχουν δύο ειδών εξουσίες. Εσωτερικού και Εξωτερικού. Και του Εξωτερικού προσπαθούν να παρεμβαίνουν και να επηρεάζουν δικαστικούς λειτουργούς μέσω των «αποστρατευθέντων» δικαστών και επιστρατευθέντων από την κυβέρνηση σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, πάντα στο όνομα της επιχείρησης «καθαρά χέρια».

Ολα βορά στο αδηφάγο θηρίο, το κοινό. Μάθε να ζεις, όπως στη Ρώμη στην εποχή του Κολοσσαίου. Μόνο με αίμα.

Ο Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών