Στο άρθρο 82, το Σύνταγμα της Ελλάδας ορίζει τα ακόλουθα:
1. Η κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων.
2. Ο Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της.
Στο άρθρο 85, το Σύνταγμα ορίζει τις ευθύνες του Υπουργικού Συμβουλίου:
Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου καθώς και οι υφυπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για την πολιτική της κυβέρνησης.
Το Σύνταγμα δεν θα μπορούσε να διατυπώνει με πιο σαφή, κατηγορηματικό και δεσμευτικό νομικό [και πολιτικό] τρόπο την ευθύνη της κυβέρνησης. Ομως, δυστυχώς, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να βιάζει πιο ωμά και απροσχημάτιστα τις παραπάνω συνταγματικές, νομικές υποχρεώσεις της. Στην πραγματικότητα, να βιάζει πλέον καθημερινά και επικίνδυνα για τη δημοκρατία το Σύνταγμα της χώρας. Καμία δεν το έχει πράξει έτσι μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο πλαίσιο της Μεταπολίτευσης.
Η «Αριστερά» επικαλείται διαρκώς το Σύνταγμα και τους νόμους. Και ορθώς. Υπάρχει όμως κανείς ο οποίος να μπορεί να αμφισβητήσει ότι, πέραν όλων των άλλων που σημαίνουν αυτά που γίνονται στο Σκοπιανό, αποτελούν και ευθεία, άμεση παραβίαση του Συντάγματος;
Ολες οι επιταγές του έχουν πλέον καταστρατηγηθεί ωμά και συστηματικά: Το Σύνταγμα αναφέρεται σε μία πολιτική και όχι σε πλήθος διαφορετικές και συγκρουσιακές μεταξύ τους πολιτικές. Αναφέρεται στην ενότητα της κυβέρνησης, η οποία όχι μόνον δεν υφίσταται, αλλά, επί μείζονος μάλιστα διεθνούς θέματος για τη χώρα, στην κυβέρνηση παίζουν ξύλο μεταξύ τους [ή, ακόμα χειρότερα, παίζουν θέατρο…] μέσα από συνεχείς διαρροές, τουίτ, τηλεοπτικά παράθυρα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αντί για ενότητα, σε ένα θέμα δε που έχει πολύ μεγάλες και οριστικές πλέον επιπτώσεις στην εξωτερική ισορροπία της Ελλάδας, Πρωθυπουργός και υπουργοί διαγκωνίζονται σαν να έχουν μείνει στην εποχή του δεκαπενταμελούς – που, τελικά, μάλλον έχουν μείνει. Επειδή είναι αδύνατον να μην αντιλαμβάνονται την εθνική ζημιά που προκαλούν, προδήλως αυτή τους είναι αδιάφορη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα βελτιστοποιήσουν, με όποιο κόστος, τη θέση εκκίνησής τους στις επόμενες εκλογές. Το τι επιφέρει η στάση τους και στη λειτουργία της δημοκρατίας και στη διεθνή θέση της χώρας τούς είναι παντελώς αδιάφορο. Είναι δε τόσο, που δεν τους απασχολεί ούτε καν να τηρήσουν έστω τα ελάχιστα δυνατά προσχήματα απέναντι στη βίαιη καταπάτηση των παραπάνω άρθρων, τα οποία για αυτούς είναι σαν να μην υπάρχουν.
Η βλάβη στο πολίτευμα από αυτή την πρωτοφανή στρέβλωση είναι τεράστια. Και είναι ευθύνη τόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι εν προκειμένω και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, όσο και του Προέδρου της Βουλής, να θέσουν πλέον το ζήτημα σε αυτό το επίπεδο. Δεν μπορούν να αγνοούν αυτή τη δική τους ευθύνη.
Εξίσου δεν είναι νοητό να την αγνοούν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία οφείλουν να θέσουν το ζήτημα με τον πιο απόλυτο τρόπο. Η ευθεία αυτή καταπάτηση του Συντάγματος πρέπει να έρθει αυτοτελώς ως θέμα στη Βουλή το γρηγορότερο δυνατόν. Η κυβέρνηση, οι αρχηγοί των κομμάτων της, οφείλουν να απαντήσουν σε όλα αυτά ρητά και κατηγορηματικά.
Βέβαια, για να το πράξουν, πρέπει κάποιος να το ζητήσει…
Vidcast: Baskettalk
