Η μόνιμη πολιτική επωδός της κυβέρνησης είναι πως εκφράζει την πρόοδο απέναντι στη συντήρηση της αντιπολίτευσης. Συνήθως το σύνθημα αυτό συνοδεύεται από το επιχείρημα πως έχει ξεκόψει την κοινωνία και την πολιτική από το αμαρτωλό τους παρελθόν που οδήγησε στα μνημόνια και στη χρεοκοπία.

Αυτό που δεν έχει μπορέσει ποτέ η κυβέρνηση να εξηγήσει είναι (α) ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της προόδου που εκφράζει και (β) πώς ακριβώς έχει ξεκόψει από το παρελθόν.

Στην πρώτη περίπτωση ο κόσμος παραμένει προβληματισμένος για τις υποτιθέμενες προοδευτικές θέσεις που εκφράζει. Το βάθεμα των οικονομικών αδιεξόδων, η διεύρυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων, η αδιαφορία για τις τύχες της ιδιωτικής οικονομίας και το ενδιαφέρον αποκλειστικά για το Δημόσιο και η γενικότερη περιφρόνηση των θεσμών και των κοινωνικών αξιών (μέσα από την ανοχή της ανομίας και της ανεξέλεγκτης ροής μεταναστών) συνιστούν δείγμα αλμάτων προόδου;

Στη δεύτερη το ζήτημα προσλαμβάνει διαστάσεις σχεδόν σχιζοφρένειας, όταν πλέον παράγοντες του βαθέος ΠΑΣΟΚ καταλαμβάνουν σημαντικές κυβερνητικές θέσεις, κυριαρχούν στον κομματικό τους συνδικαλισμό και εκλέγονται πανηγυρικά και σε υψηλή σειρά σε καίρια κομματικά όργανα. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έχει πολλές φορές ομολογήσει τις ευθύνες του για το χάλι και τη φαυλότητα του παρελθόντος. Και η κυβέρνηση, επιμένοντας στην καταδίκη της εποχής εκείνης, επιμένει στην παλινόρθωσή της καταξιώνοντας στελέχη που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έχει εγκαταλείψει.

Αυτό που διαπιστώνεται είναι μια ταχύτατη επιστροφή στο παρελθόν. Και στις χειρότερες μάλιστα εκφάνσεις του. Δυστυχώς ο λαός έχει εθιστεί στην πολιτική φαυλότητα του παρελθόντος. Και οι κινήσεις παλινόρθωσής του (διορισμοί, ρουσφέτια, παροχές) αξιολογούνται από αρκετούς θετικά.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από την αντιπολίτευση…