Ενα ζευγάρι παντρεύτηκε back to back με την έξοδό από τα Μνημόνια. Μετά τις πρώτες μεταμνημονιακές περίπατοι και ο πρώτος μεταμνημονιακός γάμος. Να ζήσουν τα παιδιά και καλούς απογόνους. Ο γαμπρός, εμφορούμενος από τη γαμήλια αλεγκρία, κρατούσε πικέτο όπου έγραφε «Της είχα πει ότι θα παντρευτούμε όταν βγούμε από τα μνημόνια. Γιατί ρε Τσίπρα;». Και ανάρτησε τη φωτογραφία στα σόσιαλ μίντια ταγκάροντας τον Πρωθυπουργό. Και ο Πρωθυπουργός, που, ως γνωστόν, είναι και χωρατατζής και το αναπαράγει το καλό το χωρατό, του απάντησε με το κυβερνητικό παυσίλυπον «Ηταν δίκαιο, έγινε πράξη». Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στον looking desperately for Babis που, στη ζωντανή αναμετάδοση από το facebook του διαγγέλματος στην Ιθάκη, έγραψε ως σχόλιο «Μπάμπη, αν με ακούς πάρε τηλέφωνο ρε. Σε ψάχνω μια βδομάδα». Εαν αυτός που το έγραψε το έκανε ελπίζοντας να βρει τον απολεσθέντα Μπάμπη, θέλω πολύ  να τον κάνω φίλο μου. Αν πάλι πρόκειται περί τρολιάς, επίσης τον θέλω για φίλο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, νομίζω ότι ο Ιονέσκο άλλαξε πλευρό εκεί όπου αναπαύεται.Εδώ και καιρό ζούμε την αμηχανία της κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στον σουρεαλισμό και την πραγματικότητα. Που, κι αν ακόμη δεν έχει καλλιεργηθεί συνειδητά από την κυβέρνηση, αποτελεί εξαιρετικό μαξιλαράκι ασφαλείας για όσους τους συμφέρει να ζούμε σε ομαδική απόδραση από τον ρεαλισμό. Εξάλλου, υπάρχει και το ρηθέν αναφορικά με τους πάσης φύσεως ολοκληρωτισμούς, ότι, δηλαδή, αν η επιθυμία τους δεν συμπίπτει με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, στον αντίποδα του ρεαλισμού δεν βρίσκεται η μαγεία όπως στο φουρτουνιασμένο μυαλό της Μπλανς Ντιμπουά στο Λεωφορείον ο Πόθος. Η κατάργηση της πραγματικότητας συμπαρασύρει και άλλες αξίες και σχετικοποιεί την ηθική. Για παράδειγμα, στο παράλληλο σύμπαν της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου το ότι έκαναν σαν φασολάκια λαδερά εκθέματα του Βυζαντινού Μουσείου δεν το λες και βανδαλισμό. Αλίμονο! Απλώς «κάποιες κυρίες άπλωναν κάποιο λάδι». Η μετατόπιση του κέντρου βάρους από την ουσία της πράξης σε αυτό καθαυτό το λάδι. Να ‘ταν σπορέλαιο ή μήπως ελαιόλαδο; Βρε μπας και να ‘ταν baby oil; Ισως κάτι ξέρουν οι Braveheart που, σύμφωνα με το ΑΠΕ, θα μας πετσοκόψουν στις επενδύσεις.

Ας μην περιμένουνε λοιπόν να τηρήσουν έστω τα προσχήματα αυτοί που ζουν στα προάστια της πραγματικότητας. Εγκατεστημένοι μεταξύ φθοράς και εξουσίας, για να διαχειριστούν (νομίζουν!) την πρώτη και να διατηρήσουν όσο περισσότερο γίνεται τη δεύτερη δεν έχουν θέμα να νομιμοποιήσουν απόπειρες δολοφονίας (στοχοποιώντας τον Λουκά Παπαδήμο), να μετατρέψουν μια κυβερνητική παρέα σε λαοθάλασσα υποδοχής στην Ιθάκη, να πράττουν ως κυβέρνηση των ψηφοφόρων τους και όχι όλων των Ελλήνων, καταργώντας όχι μόνο την πραγματικότητα αλλά και την ουσία της δημοκρατίας. Και, το χειρότερο, επισημοποιώντας πρακτικές που παραπέμπουν σε διαλόγους της πάλαι ποτέ Τρούμπας: «Βούλωσέ το για τους νεκρούς σου και θα διοριστείς στο Δημόσιο».

Α, με τόσο και τόσα ξέχασα ότι αναζητείται και δικηγόρος αστροναύτης.