Σκαμπαρδώνης Γιώργος

Τείνει να αποδειχτεί ότι η Δεξιά είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει κανείς στους δεξιούς. Κι αυτό με την έννοια ότι τη φιλελεύθερη παράταξη σήμερα, αλλά και εδώ και καιρό, την υπερασπίζονται πιο αποτελεσματικά μη-δεξιοί (με την καθαρή έννοια του όρου) επικαιρικοί υποστηρικτές κυρίως του Μητσοτάκη κι όχι της Νέας Δημοκρατίας καθεαυτής, […]

Ακούω ότι έχει γεμίσει ο τόπος με ψέκες – ναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί είδηση. Πάντα έτσι ήταν, απλώς τώρα το πράγμα έγινε πιο θεαματικό. Δες και δίπλα: προχθές ο Τούρκος που έριξε γροθιά σε αρχηγό κόμματος της αντιπολίτευσης στην Πόλη, αποδείχτηκε πως είκοσι χρόνια πριν είχε σκοτώσει δύο από τα παιδιά του και όταν […]

Είναι μαζοχιστικά εντυπωσιακό: κάθε μέρα οι Τροχαίοι συλλαμβάνουν οδηγούς χωρίς δίπλωμα, ή σουρωμένους, τους μπαγλαρώνουν, γίνονται θέμα και θέαμα στην τηλεόραση και την επόμενη μέρα συλλαμβάνουν καινούργιους για τα ίδια παραπτώματα – σαν να μην έχει συμβεί και δημοσιοποιηθεί τίποτε. Το ίδιο και με τα φονικά τροχαία: κάθε μέρα έχουμε δυο – τρεις νεκρούς, που […]

Το μπιρμπιλωτό, μικρό καρότο (αριστερό, βεβαίως, για να έχουμε και κάποια εύκολη αποδοχή απ’ τη φάρα) κυκλοφορεί ανάμεσά μας επισκιάζοντας γκαρμπολάχανα και φρέσκα γγουράκια (αδυναμία, κάποτε, του Χριστιανόπουλου). Και κολοκυθάκια, βεβαίως, επηρεάζει, κολοκύθια – τούμπανα της επικαιρότητας, υδροπέπονα και ιπτάμενους υδρογονάνθρακες. Μέχρι και σιλικόνες που, αντί να διαστέλλουν παρηκμασμένους μαστούς και γερασμένα ημικώλια, πάνε και […]

Πώς να μη θεωρήσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γρουσούζηδες, όταν ούτε μια σκευωρία της προκοπής δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν; Ούτε μια αξιοπρεπή Novartis να ξαναστήσουν, ούτε ένα σωστό ξυλόλιο να εφεύρουν, ούτε τρία βαγόνια να εξαφανίσουν με επιτυχία. Μόνο στις διαδηλώσεις τα καταφέρνουν κάπως (η παλιά μας τέχνη κόσκινο), αλλά ως εκεί. Πάντα το […]

Γύρω απ’ τη λέξη «πραγματικός», ή «γεγονός» (και τι είναι αυτό) γίνεται μεγάλος τζίρος κι ο καθείς χρησμοδοτεί διαφορετικά και καταλαβαίνει ό,τι θέλει ανάλογα με τον καιρό και τα αζιμούθια της στιγμής. Το συμβάν είναι βέβαια συμβάν, μια ταυτολογία, αλλά από εκεί και πέρα αρχίζουν οι ερμηνείες και ο πάσα καφενειολόγος ή και σοβαρός (κατ’ […]

Στους περασμένους αιώνες, ένας αγιογράφος και ιδίως οι καλόγεροι, όταν επρόκειτο να ζωγραφίσουν έναν άγιο ή μια εικόνα από τα Πάθη, έκαναν προηγουμένως σαράντα μέρες νηστεία και μετά έπιαναν το πινέλο. Επρεπε να φτάσουν σε έξαρση, σε έλλαμψη, πριν ξεκινήσουν. Και ως τον 18ο αιώνα δεν υπέγραφαν καν τις αγιογραφίες τους από ταπεινότητα – ή […]

Παρά την Τσικνοπέμπτη, το λαμπρό καρακιτσαριό του Καρνάβαλου και παρά το ότι η κ. Τούνη κοντεύει να χωρίσει (διαδόσεις κακόβουλων;) συνεχίζονται οι βαρυσήμαντες εκτιμήσεις ειδικών για τα βίντεο με τα βαγόνια. Ενας σπεσιαλίστας μπακάλης γράφει στο φέισμπουκ – και ορθώς – πως αποκλείεται το ένα βίντεο να είναι αληθινό διότι ενώ περνάει η εμπορική αμαξοστοιχία […]

Η Κοζάνη έχει αναφορά στη Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, η Αθήνα στο Παρίσι, το Παρίσι στη Νέα Υόρκη και πάει λέγοντας. (Και το Τόκιο, το Βουκουρέστι, το Νέο Δελχί, ή το Ρότερνταμ, πού τα βάζεις;) Ποιος απ’ όλους θεωρείται ότι είναι «περιθώριο»; Είναι το Πεκίνο, είναι το Κιλκίς, είναι ένας αγρότης στον νομό Τρικάλων, […]

Εμείς, η γενιά μας, μπορεί να μην καταφέραμε να σώσουμε τον πλανήτη, ή να βελτιώσουμε την κατάστασή του, αλλά πασχίζουμε να σώσουμε τους νέους – κάθε γενιά έτσι τα καταφέρνει: τα κάνει μαντάρα γενικώς, αλλά από φροντίδα και συμβουλές στους νέους είναι πρώτη. Ιδίως από συμβουλές. Και η επόμενη γενιά τα ίδια θα κάνει – […]

Διαβάζω ότι ο σύρος πρωταθλητής ιππασίας Αντνάν Κασάρ φυλακίστηκε και βασανίστηκε οικτρά επί είκοσι ένα χρόνια από τον Ασαντ γιατί νίκησε τον αδελφό του Μπάσελ αλ Ασαντ σε ιππικούς αγώνες στη Λατάκια της Συρίας κατά τη δεκαετία του ’80. Τότε βασίλευε ακόμα ο πατήρ Ασαντ, Χαφέζ, ενώ ο γιος, που έχασε στους αγώνες, περίμενε να […]

Οι τοίχοι υπήρξαν το πρώιμο Ιντερνετ, όπου ο καθείς έγραφε ότι του κατέβαινε στο κεφάλι – μόνο που κάποιοι πλήρωναν για άσπρισμα (και πληρώνουν) για να έρχεται ο πάσα ένας να βγάζει τον γκαϊλέ του μουτζουρώνοντας ό,τι απέμεινε καθαρό και λευκό. Κι αυτή τη βαναυσότητα, χάριν ευφωνίας, τη λέμε «γκράφιτι», παρότι σπάνια έχει κάτι το […]