Πολιτισμός

Η παράσταση του πρωτοποριακού αιρετικού σκηνοθέτη Μίλο Ράου, ο οποίος συνεργάστηκε με ευρωπαίους και ιρακινούς ηθοποιούς για το ανέβασμα της «Ορέστειας» εν μέσω ερειπίων

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συγκινηθούν, αν δεν κλάψουν, στη θέα της φωτογραφίας που σχολιάζει η ιστορικός του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Ξένη Μπαλωτή. Και με την ανάγνωση του κειμένου της βέβαια. Αφού είναι χιλιάδες που θα έχουν ακούσει για μια μυθική πλέον εποχή, όταν οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα βιβλία στοιχειοθετούνταν με μεταλλικά ψηφία, συνήθως σε σκοτεινά, υγρά υπόγεια Ή και ισόγεια καμιά φορά. Ετσι που θα έλεγε κανείς ότι ο πνευματικός μας πολιτισμός ανεδύθη κυριολεκτικά εξ εγκάτων – όπως ακριβώς πρέπει να συμβαίνει και χάρη σε ανθρώπους που έλιωσαν μέσα στην ατμόσφαιρα την ποτισμένη με αντιμόνιο

Ο βασιλιάς του Μαραθωνίου πετυχε το μέχρι πρότινος αδιανόητο. Και τώρα που είδε και πρακτικά ότι γίνεται, θα το κάνει και σε αγώνα

Το ντεμπούτο της ζωολόγου για την ιστορία ενηλικίωσης ενός μοναχικού κοριτσιού στον αμερικανικό Νότο

Το σιγοτραγούδισμα του παππού της στον κήπο του πατρικού της στην Κρήτη, η μαγεία των εικόνων του συμβολιστή ζωγράφου Αρνολντ Μπέκλιν, οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη φαντάζουν ετερόκλητα στοιχεία. Συνθέτουν, όμως, τον βασικό κορμό όσων την καθόρισαν και την ενέπνευσαν. Ανάλογα διαμορφώθηκε και η πορεία της Βερόνικας Δαβάκη, η οποία παρουσιάζει την πρώτη δισκογραφική της […]

Η σημασία της έρευνας και της συγκέντρωσης ρεαλιστικών λεπτομερειών κατά τη συγγραφή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος

Αν και έμεινε στη σκιά του 1:59 του Κιπτσόγκε, το 2:15:25 της 25χρονης Κενυάτισσας στο Σικάγο έχει για πολλούς μεγαλύτερη αξία από τον χρόνο του συμπατριώτη της, καθώς έγινε σε αγωνιστικές συνθήκες

Το κλασικό νουάρ έργο της σκωτσέζας συγγραφέως είναι ένα ειρωνικό σχόλιο τόσο για την Ιστορία, αλλά και για το ίδιο το ιστορικό μυθιστόρημα

Οδοιπορικό σε οικογενειακά μυστικά και τραύματα, τις διαδαλώδεις διαδρομές της ιστορίας, τις μνήμες που επιστρέφουν στο παρόν

Ο Πάνος Αμυράς συμπληρώνει το ερωτηματολόγιο του «Βιβλιοδρομίου» για το νέο του ιστορικό μυθιστόρημα «Τα λύτρα»

Με την ευκαιρία της βράβευσης του Πέτερ Χάντκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας αναδημοσιεύω αυτούσια την κριτική μου για τον «Κάσπαρ» του 1973, όπου σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής και κριτικός, στην αρχή της πορείας τους, είχαν τη διορατικότητα και την τόλμη με το καινούργιο

Μπορεί ένας Παριζιάνος να μιλήσει για την πόλη του χωρίς να αναφερθεί στα δύο θρυλικά, αντικριστά καφέ της, το Café de Flore και το Les Deux Magots; Ή να ανατρέξει στην κοινωνική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας χωρίς να συμπεριλάβει τα εστιατόρια, μεταξύ πολλών άλλων, La Coupole και Lipp; Ή να απαλείψει από την ιστορία του […]

Ο λιβανέζος πιανίστας, ο Ρέμος, το γαμήλιο πάρτι του μεγιστάνα

Το προφίλ της παγκόσμιας αγοράς τέχνης, σύμφωνα με τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων της επιθεώρησης “Artprice”