Υπάρχουν ταινίες που έχουν κερδίσει χωρίς κόπο μία θέση στον Κανόνα των Χριστουγένννων προσφέροντας άφθονες δόσεις νοσταλγίας, φυγής και οικογενειακής θαλπωρής. Υπάρχουν, όμως, και άλλες που δεν προβάλλονται με αντίστοιχη συχνότητα στην τηλεόραση ή τις πάσης φύσεως πλατφόρμες, όπως σημειώνει σε σχετικό θέμα το καλό «ψαχτήρι» ScreenCrush. «Ας πάρουμε για παράδειγμα το Tokyo Godfathers. Αυτή η κινούμενη ταινία από τον σκηνοθέτη του Perfect Blue, Satoshi Kon, σπανίως αναφέρεται μαζί με τις κλασικές mainstream χριστουγεννιάτικες ταινίες» γράφει η Erica Russell. «Κι όμως, προσφέρει μία από τις πιο συγκινητικές, συναισθηματικές ιστορίες». Μαζί με αυτή, λοιπόν, ξεχωρίζουμε συνολικά τέσσερις ταινίες που αξίζουν μία δεύτερη (και τρίτη) προβολή.
«Καλά Χριστούγεννα», 2005
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, που λένε, αφηγείται την πραγματική ανακωχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, όταν Γάλλοι, Σκωτσέζοι και Γερμανοί στρατιώτες συμφώνησαν να αφήσουν κάτω τα όπλα στο πεδίο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Η αρχή έγινε όταν οι Γερμανοί άρχισαν να τραγουδάνε τα δικά τους κάλαντα, για να συνεχίσουν όλοι με προσευχές και ανταλλαγή δώρων. Το πολεμικό δράμα του 2005 «Joyeux Noel», σε σκηνοθεσία Κριστιάν Καρόν, ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2006.
«Κλάους: το μυστικό των Χριστουγέννων», 2019
Αφηγείται την ιστορία ενός εγωιστή ταχυδρόμου που γίνεται φίλος με τον μισάνθρωπο παιχνιδοποιό Κλάους, η θέληση του οποίου για ζωή έχει σβήσει ύστερα από μια οδυνηρή τραγωδία. Μαζί με ένα μικρό κορίτσι της περιοχής, ο ταχυδρόμος
μαθαίνει τι σημαίνει ανιδιοτέλεια, ενώ ταυτόχρονα αναζωπυρώνει το πάθος του Κλάους για τη ζωή και για την κατασκευή όμορφων παιχνιδιών. Η ταινία των Σέρχιο Πάμπλος και Κάρλος Μαρτίνεζ Λόπες, αποτελεί ουσιαστικά «επαναλανσάρισμα» της ιστορίας προέλευσης του Άγιου Βασίλη, ενσωματώνοντας πάντως και «ενήλικα» θέματα όπως το πένθος και η συμφιλίωση.
«Tokyo Godfathers», 2003
«Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τη μικρή αλλά άψογη φιλμογραφία του αείμνηστου Ιάπωνα σκηνοθέτη Satoshi Kon, πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ το Tokyo Godfathers του 2003» σχολιάζει η Russell στο κομμάτι του ScreenCrush. Η κωμική και συναισθηματική αυτή δημιουργία ακολουθεί τρεις άστεγους που ζουν στο Τόκιο — έναν έφηβο φυγά γεμάτο ενοχές, μια εκκεντρική τρανς γυναίκα και έναν κυνικό αλκοολικό — οι οποίοι πρέπει να συνεργαστούν όταν ανακαλύπτουν ένα έκθετο βρέφος την παραμονή των Χριστουγέννων. Μαζί ξεκινούν ένα χαοτικό ταξίδι με στόχο να επιστρέψουν το παιδί στους γονείς του πριν από την Πρωτοχρονιά. Στην πορεία έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν τους και την έννοια της οικογένειας. Όλα αυτά υπό το φως του λαμπερού, χιονισμένου και πολυσύχναστου Τόκιο.
«Διαιτητής για παντρεμένους», 1994
«Είναι κρίμα που αυτή η μαύρη χριστουγεννιάτικη κωμωδία έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς αποτυπώνει το απόλυτο χάος των γιορτών με σαδιστικά καυστικό τρόπο» αναφέρει το ScreenCrush. Στο The Ref, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της δημιουργίας του Τεντ Ντέμι, ο Ντένις Λίρι υποδύεται έναν αδέξιο διαρρήκτη που κρατά ομήρους τους ιδιοκτήτες ενός ειδυλλιακού σπιτιού στην Ανατολική Ακτή, την παραμονή των Χριστουγέννων, ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρα να κλέψει τα κοσμήματά τους. Τα πράγματα περιπλέκονται μάλιστα όταν καταφθάνουν οι συγγενείς του εύπορου ζευγαριού για το χριστουγεννιάτικο δείπνο. Οι Κένβιν Σπέισι και Τζούντι Ντέιβις εμφανίζονται ως το αντρόγυνο που φτάνει τον επίδοξο ληστή στα όριά του, καθώς ο τελευταίος αναγκάζεται να παίξει τον ρόλο του άτυπου συμβούλου γάμου «μέσα στο χάος της οικογενειακής δυσλειτουργίας».
