Στo festival της Βενετίας, εκεί όπου παραδοσιακά γράφονται σελίδες κινηματογραφικής ιστορίας, το μεγαλύτερο βάρος της προσοχής συγκεντρώθηκε σε έναν άνθρωπο που κουβαλά πάνω του έναν ολόκληρο μύθο. Ο Ντουέιν Τζόνσον, ο άλλοτε «The Rock» των ρινγκ, το απόλυτο εισπρακτικό όπλο του Χόλιγουντ, εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί όχι για μια ακόμα περιπέτεια γεμάτη εφέ, αλλά για να παρουσιάσει μια ταινία που φιλοδοξεί να αποδείξει πως είναι κάτι παραπάνω από «σταρ»: ότι μπορεί να σταθεί ως ηθοποιός σε απαιτητικά καλλιτεχνικά μονοπάτια.
Η αφορμή ήταν το The Smashing Machine, η νέα ταινία του Μπένι Σάφντι, που συμμετέχει στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του αρχαιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ. Ο Τζόνσον υποδύεται τον Μαρκ Κερ, έναν πραγματικό θρύλο των μικτών πολεμικών τεχνών της δεκαετίας του ’90. Πίσω από τις νίκες, τις ζώνες και τη δόξα, η ταινία αποκαλύπτει έναν άνθρωπο εύθραυστο, βυθισμένο στις εξαρτήσεις, που παλεύει όχι μόνο στο κλουβί, αλλά και στην προσωπική του ζωή. Μια ιστορία ανόδου και πτώσης, θριάμβων και καταρρεύσεων, που φέρνει στον νου κλασικά φιλμ όπως το «Οργισμένο Είδωλο» του Μάρτιν Σκορσέζε.
Η παρουσίαση της ταινίας στη Βενετία ήταν αντάξια της φήμης του «La Roca». Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά, με το κοινό να περιμένει να δει πώς ο πιο εμπορικός σταρ του Χόλιγουντ θα διαχειριστεί έναν ρόλο που απαιτεί ευαισθησία, βάθος και συγκίνηση. Ο ίδιος εμφανίστηκε ανθρώπινος και ευάλωτος, αστειευόμενος ότι ξέχασε να ανοίξει το μικρόφωνο του στην πρώτη του απάντηση. «Για χρόνια κυνηγούσα την επιτυχία στα ταμεία, έκανα τις ταινίες που όλοι περίμεναν από εμένα», παραδέχτηκε. «Όμως μέσα μου υπήρχε μια φωνή που έλεγε: μπορείς να κάνεις κι άλλα. Ζω το δικό μου όνειρο ή των άλλων;».
Στο πλάι του, η Έμιλι Μπλαντ –συμπρωταγωνίστρια αλλά και προσωπική φίλη– του έδωσε την ώθηση να προχωρήσει σε αυτή τη στροφή. «Κάτω από αυτό το σκληρό παρουσιαστικό κρύβεται ένας άνθρωπος με τεράστια τρυφερότητα», σχολίασε, επιβεβαιώνοντας πως ο «Βράχος» μπορεί να συγκινήσει όχι μόνο με τις μπουνιές αλλά και με το βλέμμα του.
Ο Σάφντι, που έγινε γνωστός με το «Uncut Gems», εδώ ακολουθεί μια πιο παραδοσιακή φόρμα βιογραφικού δράματος, αλλά δίνει έμφαση στις αντιθέσεις: στη λάμψη του ρινγκ και στο σκοτάδι που παραμονεύει εκτός του. «Ο Μαρκ Κερ είναι μια αντίφαση που περπατά», τόνισε ο σκηνοθέτης. «Ήταν ο πιο δυνατός στον κόσμο και ταυτόχρονα ένας απίστευτα ευαίσθητος άνθρωπος».
Στο ίδιο φεστιβάλ προβλήθηκε και το The Testament of Ann Lee της Μόνα Φάστβολντ, μια μουσική ταινία για τη ριζοσπαστική θρησκευτική ηγέτιδα του 18ου αιώνα, με την Αμάντα Σέιφριντ σε ερμηνεία που ήδη χαρακτηρίζεται καθηλωτική. Αν το φιλμ του Σάφντι πατά σε γνωσμένα μονοπάτια για να αναδείξει την ερμηνεία του Τζόνσον, το έργο της Φάστβολντ επιλέγει την πρόκληση, την αισθητική υπερβολή και την αμφιλεγόμενη θεματολογία.
Όμως η λάμψη της ημέρας ανήκε στον Τζόνσον. Ο πρώην παλαιστής που χάρισε στο Χόλιγουντ εισπράξεις δισεκατομμυρίων, βρέθηκε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την καλλιτεχνική κριτική. Και όπως όλα δείχνουν, πέρασε το τεστ με επιτυχία. Δεν είναι πια «The Rock». Στη Βενετία παρουσιάστηκε ως Ντουέιν Τζόνσον, ηθοποιός. Και ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη νίκη του.
