Σπάνιο μουσικό ταλέντο, γνωστό αυτό όσο περνούν τα χρόνια για όλο και πιο ευρύ κοινό, ο δημιουργός και ερμηνευτής Χάρης Βαρθακούρης έχει τον τρόπο σταθερά να αιφνιδιάζει, να επανανοηματοδοτεί τον εαυτό του, να βαδίζει νέους δρόμους.
Με αφορμή την επιτυχία τού «Αξημέρωτα», αλλά και του «Χωρίς εσένα δεν υπάρχω», πιστεύετε σε μια δεύτερη ζωή των τραγουδιών;
Αν συνέβαινε μόνο μία φορά, π.χ. μόνο με τα «Αξημέρωτα», θα μπορούσα να το αποδώσω και σε σύμπτωση. Το να γίνει επιτυχία ένα τραγούδι 16 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, όπως έγινε με τα «Αξημέρωτα» που κυκλοφόρησαν το 2002, και που είχαν μια αξιοπρεπή «καριέρα» εκείνη την περίοδο, και μετά το 2018, από το πουθενά να γίνει χαμός και επτά χρόνια αργότερα να παίζεται ακόμα παντού, είναι από σπάνιο έως απίστευτο. Το να σου συμβεί και δεύτερη φορά, όπως έτυχε ξανά πέρυσι με το «Χωρίς εσένα δεν υπάρχω», που κυκλοφόρησε το 2008, περνάμε πλέον σε αστρονομικές πιθανότητες. Ωστόσο με κάνει να προβληματιστώ. Γιατί να τύχει σε μένα και τις δύο φορές;
Γιατί;
Μια σκέψη που έχω κάνει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είναι ότι είμαι μπροστά από την εποχή μου (γέλια). Γράφω για το μέλλον! Εχουν υπάρξει τραγουδιστές οι οποίοι μου ζήτησαν να ακούσουν – για να τους δώσω – ακυκλοφόρητα τραγούδια μου που τα έχω στο «συρτάρι» χρόνια ξεχασμένα. Κι έχω πολλά. Εν τω μεταξύ, πέρυσι το καλοκαίρι, ένας πολύ γνωστός έλληνας DJ μού ζήτησε άδεια, την οποία έδωσα, να κυκλοφορήσει σε remix το «Ανήμερα του Ερωτα», ένα χασάπικο που έχουμε γράψει και πει μαζί με τον πατέρα μου, επίσης το 2008. Σας πληροφορώ ότι έχω αντιληφθεί, μέσω των social media, ότι παίζεται σε όλα τα μπαράκια και τα κλαμπ, κάτι που με «ανάγκασε» να το περάσω ολόκληρο, πλέον, στο πρόγραμμά μου, από κει που είτε δεν το έλεγα καθόλου, είτε έλεγα ένα ρεφρέν εν μέσω πολλών άλλων σε ποτ πουρί. Η λογική μου λέει ότι τα καινούργια τραγούδια δεν μιλάνε στον κόσμο και ανατρέχει σε ρεπερτόριο που του ξέφυγε όταν κυκλοφόρησε. Αυτός είναι κι ένας λόγος που διστάζω να κυκλοφορήσω νέο υλικό. Το πιστεύετε ότι σκέφτομαι άμεσα να επανακυκλοφορήσω παλιά μου τραγούδια;
Περισσότερο καθοριστικό ή πιεστικό ήταν πως έχετε πατέρα έναν κορυφαίο τραγουδιστή (σ.σ. Γιάννης Πάριος) ή το γεγονός πως πολύ νωρίς μπήκατε στο τραγούδι;
Καθοριστικό σίγουρα. Πιεστικό όχι. Κανείς άλλωστε δεν με πίεσε να ασχοληθώ με τη μουσική. Ισως, λέω ίσως, δέχθηκα λίγη πίεση για να γίνω τραγουδιστής, από τη δισκογραφική εταιρεία, όταν διαπίστωσαν ότι μπορώ να τραγουδήσω, αν μη τι άλλο, αξιοπρεπώς. Ηθελαν να εκμεταλλευτούν το ρεύμα που απέκτησα όταν το 1995 κυκλοφορήσαμε με τον πατέρα μου τον δίσκο μας «Παρέα με τον Χάρη». Αλλά η ενασχόλησή μου με τη μουσική, συνειδητοποιώ μεγαλώνοντας, ήταν μονόδρομος. Προκαθορισμένη από το σύμπαν. Το να έχεις έναν πατέρα σαν τον δικό μου, έναν ογκόλιθο στον τομέα του, και να ασχοληθείς με το ίδιο επάγγελμα είναι ευχή και κατάρα. Υφίστασαι πάντα, και δεν γίνεται να την αποφύγεις, μια μόνιμη – και άσκοπη – σύγκριση. Μια σύγκριση από την οποία βγαίνεις πάντα χαμένος, από χέρι, είτε το αξίζεις, είτε όχι. Κάποτε με ενοχλούσε. Αλλά με τον καιρό συμφιλιώθηκα με την ιδέα. Αν μόνο τραγουδούσα και αν τα τραγούδια μου τα έβρισκα έτοιμα, μου τα έγραφαν διάφοροι συνθέτες, ίσως θα το δικαιολογούσα. Αλλά το μόνιμο, εσωτερικό, παράπονό μου, ήταν «Ρε παιδιά, τα τραγούδια μου τα γράφω, τα ενορχηστρώνω, παίζω την πλειοψηφία των οργάνων, κάνω όλα τα φωνητικά, κλείνομαι στο στούντιο και δεν με βλέπει ο ήλιος εκατοντάδες ώρες για να τα κυκλοφορήσω. Μην ξηγιέστε έτσι» (γέλια).
Είστε ένας συνθέτης με βαθιά μουσική παιδεία. Αυτό επικαλύφθηκε από το γεγονός πως είστε και ερμηνευτής ή πως κάνατε και τηλεόραση;
Κι όμως. Διαπιστώνω πως είναι πολύς ο κόσμος που γνωρίζει τη συνθετική μου ιδιότητα. Εχω περάσει σε πολλών τη συνείδηση ότι, τουλάχιστον τα τραγούδια που λέω ο ίδιος, τα έχω γράψει κιόλας. Κι αν θέλω να είμαι τίμιος, σε πολλά από τα λάιβ μου, φροντίζω να τους το θυμίζω. Κι αυτό γιατί θέλω να παίρνει και ο δημιουργός χειροκρότημα. Οχι μόνο ο τραγουδιστής. Λέω, για πλάκα, ότι «μου έχω χαρίσει όλες μου τις επιτυχίες» και ότι «αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα είχα τι να πω».
Η TV;
Η τηλεόραση ήταν για μένα μια όμορφη και «προβληματική» παρένθεση. Ηρθε στη ζωή μου την πιο κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς λίγο πριν από την πανδημία. Ακριβώς λίγους μήνες πριν το τραγούδι βρεθεί σε κώμα με μηχανική υποστήριξη. Επίσης, για να είμαι ειλικρινής, με έβαλε σε πολλά σπίτια που δεν είχα μπει ποτέ ως μουσικός. Το «Globetrotters» ένιωσα ότι έσβησε την εντύπωση πολλών ότι είμαι σνομπ ή «κακομαθημένος». Είδαν, οι παντρεμένοι τουλάχιστον, έναν τύπο σαν κι αυτούς. Που έχει χιούμορ, που μανουριάζει με τη γυναίκα του, που θα φωνάξουν, θα ανταλλάξουν κάνα μπινελίκι, αλλά λίγο μετά πάλι αγκαλιά θα είναι. Αυτά έφεραν το «Big Brother». Μια λάθος, κρίνοντας εκ των υστέρων βέβαια, επιλογή. Αλλά αν δεν δοκίμαζα, δεν θα το μάθαινα ποτέ. Μαθήματα είναι όλα. Και μετά ήρθε το μεσημεριανό με τη γυναίκα μου, που τόσα χρόνια μετά, σχεδόν κάθε μέρα κάποιος θα βρεθεί να μου πει πόσο ωραίο ήταν το στιγμιότυπο στο οποίο ήμουν υπεύθυνος. Οταν τραγουδούσαμε, ζωντανά παρακαλώ, με τους καλεσμένους τραγουδιστές/φίλους. Εκεί ήταν που πολύς κόσμος με ανακάλυψε ως τραγουδιστή. Συμπέρασμα; Ευτυχώς που ήρθε η τηλεόραση στη ζωή μου. Ηταν μια ευλογία μεταμφιεσμένη.
Γράφετε; Θα είστε γκεστ του Μαργαρίτη στον Λυκαβηττό…
Γράφω πάντα. Χωρίς να το επιδιώκω ή να το κάνω με πρόγραμμα. Κάθε χρόνο λέω «φέτος θα βγάλω δίσκο». Ποτέ δεν το κάνω. Και δεν το κάνω γιατί αφενός είμαι άρρωστος τελειομανής, κάτι απίστευτα αντιπαραγωγικό, πολύ απασχολημένος με λάιβ εδώ και μια τριετία και πολύ τυχερός που σκάνε σουξέ από το παρελθόν με αποτέλεσμα να παίρνω συνεχώς παράταση από το σύμπαν για κάτι καινούργιο. Η τηλεόραση είναι κάτι που δεν με αφορά. Υπό την έννοια ότι δεν θα την κυνηγήσω ποτέ. Αν εκείνη με προσεγγίσει, δεν την απορρίπτω. Σαφώς θα ακούσω τι έχει να προτείνει. Απλώς τώρα έχω την πολυτέλεια να πω όχι αν αυτό που μου προταθεί δεν με ενθουσιάζει. Ο Γιώργος (Μαργαρίτης) είναι φίλος, αν θέλετε το πιστεύετε, 30 χρόνια ακριβώς. Του έχω κάνει την παραγωγή στο άλμπουμ που έβγαλε το 1995. Ναι, πριν κάνω τον δίσκο με τον πατέρα μου! Μου ζήτησε να συμμετέχω στη συναυλία του και δέχθηκα με μεγάλη χαρά!