Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο πρώτος Πάπας από την Λατινική Αμερική, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, όπως ανακοίνωσε το Βατικανό.

Σε όλη του τη ζωή αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας με γενναιότητα και καλό χιούμορ. Ήταν μια ζωή που τον οδήγησε από μια φτωχή παιδική ηλικία στο Μπουένος Άιρες στον ηγέτη των 1,3 δισεκατομμυρίων πιστών της Καθολικής Εκκλησίας ως τον 266ο Πάπα.

Ενώ ο κόσμος παρακολουθεί τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τον  θάνατό του, αναμνήσεις από τα νεότερα χρόνια της ζωής του έρχονται στην επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένης της ερωτικής του ιστορίας με την Αμαλία Νταμόντε, τη γυναίκα που θα μπορούσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.

Πάπας Φραγκίσκος: Το «όχι» που τον σημάδεψε

Όταν ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ήταν 12 ετών, ερωτεύτηκε ένα κορίτσι που το έλεγαν Αμάλια.

Ο Χόρχε και η Αμάλια ήταν δύο έφηβοι που μοιράστηκαν στιγμές χαράς και παιχνιδιού στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Γνωρίστηκαν στη γειτονιά τους και ο δεσμός τους σύντομα έγινε ρομαντική σχέση.

Ωστόσο, ο έρωτάς τους δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ανθίσει πλήρως, καθώς οι γονείς της Αμάλια θεωρούσαν πως και τα δύο παιδιά ήταν σε πολύ νεαρή ηλικία για έρωτες.

Η άρνηση της οικογένειας Νταμόντε αποτέλεσε πλήγμα για τον νεαρό Μπεργκόλιο.

Σε μια επίδειξη αποφασιστικότητας, έγραψε στην Αμαλία ένα γράμμα που σηματοδότησε το πεπρωμένο του: «Αν δεν σε παντρευτώ, θα γίνω ιερέας».

Και κράτησε το λόγο του, καθώς μήνες αργότερα μπήκε στη σχολή χωρίς να φανταστεί ότι αργότερα θα γινόταν ο ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας.

«Ήταν κάτι μεταξύ παιδιών και εντελώς αγνό»

Η Αμάλια Νταμόντε θυμάται με αγάπη ποιος ήταν ο πρώτος έρωτας της ζωής της. Σε δηλώσεις της, εξέφρασε τον απόλυτο θαυμασμό της για τον Πάπα Φραγκίσκο, τονίζοντας την προσωπικότητά του και τις εμπειρίες της μαζί του, σύμφωνα με τον Guardian.

«Όταν ήμασταν νέοι, μου έγραψε ένα γράμμα και δεν του απάντησα. Ο πατέρας μου με είχε χτυπήσει επειδή είχα τολμήσει να γράψω ένα σημείωμα σε ένα αγόρι. Δεν έχω τίποτα να κρύψω, καθώς ήταν κάτι μεταξύ παιδιών και εντελώς αγνό», είχε πει.

Εκείνος ο νεανικός έρωτας παρέμεινε στο παρελθόν, αλλά το σημάδι του ήταν ανεξίτηλο.

Ο Χόρχε Μπεργκόλιο μετέτρεψε τον πόνο του χωρισμού σε δρόμο υπηρεσίας και αφοσίωσης, τον ίδιο δρόμο που τον οδήγησε στον παπισμό.

Με την πάροδο των ετών, η Αμάλια Νταμόντε και ο Πάπας Φραγκίσκος διατήρησαν επαφή μέσω επιστολών, δείχνοντας ότι, παρόλο που οι δρόμοι τους πήραν διαφορετικές κατευθύνσεις, ο σεβασμός και η αγάπη δεν εξαφανίστηκαν ποτέ.