Το κοριτσάκι που γεννήθηκε μέσα στα ερείπια της συριακής πόλης Τζεντερίς το απόγευμα της Δευτέρας είναι όπως και το βρέφος δέκα ημερών το οποίο ανασύρθηκε χθες ζωντανό, ένα από τα πολλά μικρά θαύματα που φώτισαν ένα τοπίο γεμάτο θάνατο. Διασώστες και εθελοντές κατάφεραν να το βγάλουν ασφαλές στην επιφάνεια και να το μεταφέρουν στο μαιευτήριο – σε αντίθεση με τη μητέρα του, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή αφού πρόλαβε να νιώσει και να δει, ίσως και να φιλήσει για πρώτη και τελευταία φορά, το σπλάχνο της, που παρέμενε ενωμένο μαζί της μέχρι να το φτάσει το χέρι από τον πάνω κόσμο.

Οι συγγενείς και οι γιατροί που το φρόντισαν είδαν σε αυτό ένα μικρό θαύμα, ένα «σημάδι του Θεού». Ετσι, αποφάσισαν να του δώσουν το όνομα Αγια, που στα αραβικά σημαίνει ακριβώς αυτό. Δυστυχώς, όμως, τα θαύματα στην Τουρκία και τη Συρία δεν είναι πολλά. Κι αν ο Θεός, όπως ενδεχομένως ισχυριστούν όσοι πιστεύουν σε αυτόν, αρκείται σε «σημάδια» και τιμωρεί τους αμαρτωλούς, για τις κυβερνήσεις του Ερντογάν και του Ασαντ (ο οποίος χθες επισκέφθηκε το Χαλέπι)δεν υπάρχουν αντίστοιχες δικαιολογίες.

Γι’ αυτό και εκτός από τον πόνο, όσο περνούν οι ώρες και οι μέρες και ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται – χθες είχε ξεπεράσει τις 21.000 στις δύο χώρες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ενώ είναι βέβαιο πως θα είναι ακόμη μεγαλύτερος -, πληθαίνουν τα ερωτήματα και φουντώνει η οργή για την αντίδραση αυτών που θα έπρεπε να είναι εκεί όταν οι λαοί τους έχουν ανάγκη. Αλλά και να φροντίζουν ώστε τα σπίτια τους να κατασκευάζονται όπως πρέπει, με τήρηση των αντισεισμικών κανονισμών – κάτι που είναι πλέον προφανές ότι δεν συνέβη.

«Κόντρες»

Θυμό προκαλεί και η στάση αρκετών ξένων κρατών, ειδικά στην περίπτωση της διαλυμένης και βασανισμένης Συρίας, όπου όλοι προβάλλουν όρους για να δώσουν βοήθεια, θεωρώντας τους «άλλους» ανίκανους να τη διαχειριστούν. Παρά το γεγονός ότι χθες οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν τη μερική άρση του εμπάργκο σε βάρος της χώρας (για ένα εξάμηνο), προκειμένου να παρασχεθεί η αναγκαία βοήθεια, ενώ ΕΕ και Γερμανία υποσχέθηκαν ένα «πακέτο» αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η εκκωφαντική απουσία τους τα πρώτα δύο-τρία κρίσιμα 24ωρα, σε συνδυασμό με την (μέχρι χθες) άρνηση της Αγκυρας να ανοίξει τα σύνορα και του καθεστώτος της Δαμασκού να παρέμβει σε περιοχές που δεν ελέγχει, είχαν πρακτικά ως συνέπεια να χάσουν τη μάχη πολλοί άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν, πιθανώς, να έχουν σωθεί.

Παράλληλα, η ελλιπής αρωγή και υλικοτεχνική υποδομή δεν επιτρέπει την ύπαρξη στοιχειωδώς ανθρώπινων και ασφαλών συνθηκών στους πρόχειρους καταυλισμούς των σεισμοπλήκτων. Εκεί όπου οι ειδικοί και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι εκτός από τη διαρκή έκθεση στον χιονιά και τις χαμηλές θερμοκρασίες και την έλλειψη βασικών ειδών πρώτης ανάγκης, είναι ορατός ο κίνδυνος να εκδηλωθούν επιδημίες, όπως χολέρα.

Ο εφιάλτης των μετασεισμών (μέχρι χθες είχαν καταγραφεί πάνω από 650), που δεν αποκλείεται να συνεχιστούν για τους επόμενους πολλούς μήνες, καθιστά όλα τα παραπάνω προβλήματα ακόμη πιο σοβαρά. Εκτός των άλλων και επειδή πέρα από τα πάνω από 5.000-6.000 κτίρια που υπολογίζεται πως έχουν καταρρεύσει στις δύο χώρες, πολλά ακόμη είναι «βαριά τραυματισμένα» και θεωρούνται πρακτικά ακατοίκητα.

Η πρόκληση της επόμενης ημέρας είναι τεράστια. Οι αρμόδιοι έχουν αποδειχθεί πολύ «λίγοι».