Αναζήτηση
Ενα ορχηστρικό θέμα και δεκατρία τραγούδια, τα οποία ερµηνεύουν οι Ανδρέας Καρακότας, Καίσαρας Κίκης, Γιάννης Μήτσης, Μαρία Παπανικολάου και Ντίνος Σαδίκης αποτελούν την δεύτερη δισκογραφική παρουσία του Σάκη Αμπατζίδη “Ουτοπία”. Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου αφηγείται τι τον οδήγησε στη δημιουργία του αλλά και τις ιστορίες που κρύβουν τα τραγούδια
Ποια ανάγκη σας οδηγεί να ηχογραφείτε, να μοιράζεστε δηλαδή τη μουσική σας με το κοινό;
Είναι μια καλή ερώτηση και ταυτόχρονα δύσκολη στο να απαντηθεί. Ξεκινάει από μια ανάγκη εσωτερικής έκφρασης, η οποία μπορεί να προέρχεται από διαφορετικά ερεθίσματα και καταλήγει σε μια ανάγκη για εξωτερίκευση και μοίρασμα με το κοινό.
Aλλάζει αυτή η διαδικασία με τα χρόνια; Δηλαδή από την στιγμή που αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική και να την σπουδάζετε μέχρι σήμερα που την διδάσκετε;
Αλλάζει, όπως ακριβώς αλλάζουμε και εμείς με την πάροδο του χρόνου. Οι εμπειρίες που αποκτούμε προστίθενται στην όλη διαδικασία και διαμορφώνουν το αποτέλεσμα. Με εκφράζει πολύ αυτό που είχε πει σε κάποια συνέντευξη ο Χατζιδάκις, ότι «αλλιώς βλέπεις τον κόσμο όταν είσαι είκοσι χρονών και αλλιώς στις επόμενες δεκαετίες». Στην αρχή πρόσθετα πράγματα, και στην πορεία έμαθα να αφαιρώ και να κρατώ αυτά που νομίζω ότι πραγματικά χρειάζονται, είτε στις συνθέσεις μου, είτε στη διδασκαλία. Και φυσικά ακόμα μαθαίνω.
Από τον προηγούμενο δίσκο σας μέχρι σήμερα τι έχει μεσολοβήσει και θέλατε να το συμπεριλάβετε στις συνθέσεις σας;
Ο προηγούμενος δίσκος μου (Restart) ήταν ορχηστρικός και περιελάμβανε συνθέσεις που ήταν αποτέλεσμα συνεργασιών μου για τον κινηματογράφο, τον σύγχρονο χορό και το κουκλοθέατρο, αλλά και συνθέσεις που είχαν ήδη γραφτεί γι’ αυτόν. Η τελευταία μου δισκογραφική δουλειά «Ουτοπίες» άρχισε να δημιουργείται την περίοδο της καραντίνας, όταν ήρθαν στα χέρια μου στίχοι που ένιωσα ότι με εκφράζουν αισθητικά και συναισθηματικά και ότι θα μπορούσα να εκφραστώ μουσικά και μέσα απ’ αυτούς. Αυτό που ήθελα να συμπεριλάβω στις συνθέσεις μου ήταν ο «λόγος» και νιώθω τυχερός που τον βρήκα μέσα στους στίχους του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Οδυσσέα Ιωάννου, της Μαρίας Πολυδούρη και της Μαρίας Παυλίδου. Αυτούς τους στίχους ερμήνευσαν ιδανικά ο Ανδρέας Καρακότας, ο Καίσαρας Κίκης, ο Γιάννης Μήτσης, η Μαρία Παπανικολάου και ο Ντίνος Σαδίκης.
Πώς επιλέγετε κάθε φορά τον τίτλο των κομματιών σας και των δίσκων σας;
Ο τίτλος που επιλέγω στα τραγούδια έχει σχέση είτε με κάποιον στίχο που έχει έναν πιο ειδικό συμβολισμό είτε με το συνολικό νόημα του τραγουδιού. Στην ορχηστρική μουσική λειτουργώ πιο ελεύθερα, ίσως και με μια κινηματογραφική οπτική, επιλέγοντας είτε με βάση την αίσθηση που μου προκαλεί το θέμα, είτε με βάση κάποια προσωπική σκέψη και αναζήτηση.
Θα μου πείτε μια μικρή ιστορία για κάθε καινούργιο τραγούδι σας;
Η «Σταλαγματιά» του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και η «Αγάπη» της Μαρίας Πολυδούρη ήταν από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα σε περίοδο αναζήτησης μέσα στην ποίηση.
Οι «Σταγόνες στα χείλη» και ο «Χορός του γυρισμού» ήταν τα πρώτα τραγούδια που έγραψα με στίχους της Μαρίας Παυλίδου και ήθελα να έχουν παραδοσιακή χροιά.
Οι στίχοι από τις «Ουτοπίες» γράφτηκαν, επίσης από την Μαρία, πάνω στο ομώνυμό ορχηστρικό θέμα που υπήρχε στον προηγούμενό μου δίσκο «Restart», οι οποίοι με εκφράζουν απόλυτα.
Ο «Δραπέτης» και το «Οι δυο μας μόνοι και μαζί» γράφτηκαν αρχικά με διαφορετικούς στίχους τους οποίους η Μαρία ξαναέγραψε.
Το «Άδειο ποτάμι», οι «Ρωγμές», η «Πανοπλία» και «Ο χρόνος στη χώρα των θαυμάτων» γράφτηκαν την περίοδο της καραντίνας από την Μαρία κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου στιχουργικής.
Το τραγούδι «Άνοιξε ξανά τον ουρανό» του Οδυσσέα Ιωάννου γράφτηκε τελευταίο, λίγο πριν την ηχογράφηση του δίσκου.
Πόσο πιστεύετε έχει αλλάξει η τεχνολογία τον τρόπο που ακούμε μουσική;
Πιστεύω ότι αυτή έχει αλλάξει δραματικά τον τρόπο που ακούμε μουσική. Υπάρχει μια ταχύτητα σε όλα, και η μουσική δεν αποτελεί εξαίρεση. Είδα πρόσφατα ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με τη σημερινή μουσική παραγωγή, στο οποίο αναφέρεται ότι ο μέσος χρόνος που διατίθεται από πολλούς ακροατές για την ακρόαση ενός καινούριου τραγουδιού μέχρι την επιλογή του επόμενου είναι δέκα με είκοσι δευτερόλεπτα! Αυτό είναι ενδεικτικό από τη μία της δυνατότητας που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία για ταχύτατη εναλλαγή ακουσμάτων, αλλά και της έλλειψης χρόνου από την άλλη για πράγματα που χρειάζονται χρόνο, όπως η μουσική και η τέχνη γενικώς.
Είστε δάσκαλος μουσικής. Τι θέλετε να εμφυσήσετε στους μαθητές σας;
Να παίρνουν ευχαρίστηση από οτιδήποτε που το κάνουν με ενδιαφέρον και αντίστοιχα να μάθουν να δίνουν. Και προκειμένου για τη μουσική, να μάθουν ότι είναι μια τέχνη που μπορείς να την απολαύσεις είτε ως ακροατής είτε ως εκτελεστής είτε ως δημιουργός.
Πώς μπορεί κανείς να στρέψει το βλέμμα των παιδιών στην καλή μουσική;
Η καλή μουσική είναι κάτι υποκειμενικό. Το τι μουσική ακούμε σχετίζεται με την αισθητική που έχουμε αναπτύξει και η οποία με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα διαφορετικών παραγόντων. Εγώ ως μουσικοπαιδαγωγός μπορώ και οφείλω να δώσω τα κατάλληλα, σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα το πού θα στρέψουν το βλέμμα τους τα παιδιά στη συνέχεια έχει σχέση με την προσωπικότητά τους και με το περιβάλλον τους.
Αλήθεια ποια είναι για σας η «καλή μουσική»;
Καλή μουσική για εμένα είναι αυτή που μου δημιουργεί «πεταλούδες στο στομάχι».
INFO
Κυριακή , 29 Ιανουαρίου στις 21:30 Σταυρός του Νότου, Φραντζή & Θαρύπου 35, Νέος Κόσµος τηλ. 210 9226975
Θα παίξουν οι µουσικοί:
Σάκης Αµπατζίδης – πιάνο, ηλεκτρονικά
Βασίλης Ζιγκερίδης – κανονάκι
Γιώργος Καλλιφατίδης – κιθάρες, τζουρά
Καίσαρας Κίκης – λαούτο
Βασίλης Μπαχαρίδης – drums, κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου – κοντραµπάσο
Μάριος Ποδάρας – βιολί, τζουρά, ηλ.κιθάρα, µπαγλαµά, µαντολίνο
Ο δίσκος είναι διαθέσιµος στο παρακάτω link σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρµες: https://orcd.co/utopias-album
