Για ν’ αλλάξουν οι πόλεις μας, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς.

Αν θέλουμε να γίνουν πιο ανθρώπινες – με λιγότερους ρύπους, χωρίς μποτιλιάρισμα, άγχος και θόρυβο – πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς.

Τι σημαίνει αυτό;

Προφανώς πρέπει να γίνουν έργα και υποδομές.

Αλλά πρέπει κι εμείς να αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε συνήθειες μετακίνησης.

Υπάρχει και το ποδήλατο. Υπάρχει και το περπάτημα για τις πολύ κοντινές αποστάσεις. Υπάρχουν κι άλλα μέσα. Πρέπει όλα αυτά ν’ αρχίσουμε να τα βάζουμε στη ζωή μας.

Η καραντίνα προσφέρεται για να προσαρμοστούμε σε νέες συνήθειες μετακίνησης στην πόλη.

Για ν’ αλλάξουν οι πόλεις μας, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς.

Ειδικά όσοι από εμάς έχουμε βήμα στον δημόσιο λόγο πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα σε προτάσεις, ιδέες και λύσεις για το πώς θα γίνουν πιο ανθρώπινες οι ελληνικές μεγαλουπόλεις. Πάντα και με τη βοήθεια του ποδηλάτου.

Αν περιοριζόμαστε στο εφήμερο, στα clicks, στα εύκολα νούμερα, αντί να δίνουμε προτεραιότητα στα παραπάνω τότε απλά θα έχουμε συμβάλει να μην αλλάξουν προς το καλύτερο οι ελληνικές μεγαλουπόλεις.  Ή να παραμείνουν για χρόνια στάσιμες στην κατάσταση που όλοι τις ξέρουμε.

Το πού θα δώσουμε προτεραιότητα λοιπόν μας αφορά όλους.

Δημάρχους, υπουργεία, ανθρώπους στα μέσα ενημέρωσης. Απλούς πολίτες.

Και μας αφορά όλους  διότι, ό,τι  κάνουμε και ό,τι δεν κάνουμε τώρα, επηρεάζει αναπόφευκτα το αύριο. Τις επόμενες και τις μεθεπόμενες γενιές. Tις πόλεις δηλαδή που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Στα παιδιά ή τα εγγόνια των φίλων μας, στα ανίψια μας. Για να μην ξεχάσω κανέναν από τις επόμενες γενιές.

Για ν’ αλλάξουν οι πόλεις μας, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς.

Αλλά βέβαια το βασικό είναι τι πόλεις θέλουμε. Μας αρέσει για παράδειγμα μία Πατησίων ασφυκτική και μποτιλιαρισμένη (πάνω φωτογραφία) ή μία Πατησίων, με χώρο για όλους, όπως στις μέρες της καραντίνας (κάτω φωτογραφία)

Για ν’ αλλάξουν οι πόλεις μας λοιπόν, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς. Και πρέπει να το κάνουμε τώρα!!!