Δεν ξέρω αν η δημοσιογραφία είναι τελικά η τέχνη της παρατήρησης. Είμαι βέβαιος όμως πως όσοι παρακολουθούν με προσοχή τα δρώμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχουν σε ξεχωριστή θέση στις σημειώσεις τους μια «πραγματικότητα» από εκείνη που αποδεικνύουν τη «σήψη» του παιχνιδιού στα μέρη μας.

Την πραγματικότητα που επιβάλλει ο ΠΑΟΚ με τον τρόπο που «φροντίζει» όλων των ειδών τις επιτροπές. Σαν στοργικός πατέρας όταν του κάνουν τα χατίρια. Σαν αυστηρός κριτής όταν εμφανίζεται καμιά ΕΕΑ και του λέει πως πρέπει να υποβιβασθεί από τη στιγμή που αγόρασε την Ξάνθη και η πράξη του διαλύει κάθε έννοια ανταγωνισμού στη Σούπερ Λιγκ 1.

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Και τα παραδείγματα είναι πολλά και διάφορα. Η πρώτη μεγάλη αντιδικία του ΠΑΟΚ υπό την ιδιοκτησία του Σαββιδη ήταν με τον Γιώργο Δωνη.

Με τον Δικέφαλο του Βορρά να είναι δεύτερος στην βαθμολογία και με μικρότερο μπατζετ από όλους τους μεγάλους και τον Ιβάν να διώχνει τον προπονητή γιατί δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό Κυπέλλου. Και καλά έκανε και τον έδιωξε. Δικαίωμα του. Το πρόβλημα ήταν πως δεν ήθελε να τον αποζημιώσει.

Διαβάστε περισσότερα εδώ