Συνειρμοί

Αφού ευχήθηκε σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες –κι όχι στις Ελληνίδες και τους Ελληνες –χρόνια πολλά, ο Αλέξης Τσίπρας με φόντο την ακριτική Τήλο τους ενημέρωσε πως «ο φετινός εορτασμός του Πάσχα σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή ελπίδας και αισιοδοξίας. Το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή». Αν το σκηνικό σάς δημιουργεί συνειρμούς, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ηταν 23 Απριλίου 2010. Πίσω από τον Γιώργο Παπανδρέου, στο λιμάνι του επίσης ακριτικού Καστελλόριζου έπλεε ένα πράσινο καΐκι ενώ εκείνος διάβαζε το διάγγελμά του. «Ολοι μας κληρονομήσαμε, η σημερινή κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός», έγραφε στο χειρόγραφό του, «ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί». Αρα, ήταν «ανάγκη εθνική και επιτακτική να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης». Οπότε, Τήλος όπως Καστελλόριζο; Εζησε ο Τσίπρας, επικοινωνιακά μιλώντας, τη δική του γαπική στιγμή; Εντάξει, στο τσιπρικό διάγγελμα τής –κατά τη δική του πάντα ανάγνωση –εξόδου από την κρίση δεν υπήρχαν βαρκούλες. Ούτε τόσο δραματικό στοιχείο όσο στο παπανδρεϊκό, που ξεκίνησε την εποχή των Μνημονίων.

Διακοπές

Για όποιον παρακολούθησε, έστω και διαγωνίως, το πασχαλινό πενθήμερο του Πρωθυπουργού, ήταν μάλλον σαφές πως το βιντεοσκοπημένο του μήνυμα δεν είχε σχεδιαστεί ως φινάλε σε ό,τι άρχισε πριν από οκτώ χρόνια στο Καστελλόριζο. Η σπουδή για παραγωγή παραπολιτικού τύπου ειδήσεων μιλά από μόνη της. Για πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια, ο «άθεος» Τσίπρας όχι μόνο πήγε στην Ανάσταση – απ’ όπου και το viral βίντεο του «τρυφερού φιλιού» στην Μπέτυ Μπαζιάνα με τις λαμπάδες ανά χείρας –, αλλά ακολούθησε και τον Επιτάφιο. Κι αν αυτά δεν αρκούν για να πείσουν για το φορτωμένο του πρόγραμμα, τήρησε και το έθιμο της επίσκεψης σε στρατόπεδο. Επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά το αστειάκι με την τιμητική άδεια που δικαιούται ο φαντάρος που έσπασε το πρωθυπουργικό αβγό στο τσούγκρισμα. Για να το πούμε αφιλτράριστα, ο Τσίπρας «έντυσε» με διάφορα μηνύματα τις ολιγοήμερες διακοπές του. Κάπως έτσι φαίνεται να γυρίστηκε και «το πέρασμα στην μεταμνημονιακή εποχή». Μόνο που ενίοτε οι συμβολισμοί προκύπτουν έτσι, από ατύχημα. Συμβαίνει ακόμη και στους καλύτερους χρήστες των επικοινωνιακών κλισέ.