Το δίλημμα τέθηκε χθες το μεσημέρι στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών από τον γενικό γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής Φραγκίσκο Κουτεντάκη. Πες ότι έχεις δύο επιλογές. Η μία είναι να συνεχίσεις να βρίσκεσαι σε πρόγραμμα με αντάλλαγμα μια φτηνή χρηματοδότηση. Η άλλη είναι να απελευθερωθείς επιτέλους από τους περιορισμούς και να ξεκινήσεις ύστερα από οκτώ χρόνια μια δική σου πολιτική, πληρώνοντας βέβαια κάποιο κόστος. Τι θα διάλεγες;

Ο ίδιος αποκάλυψε ότι θα διάλεγε το δεύτερο –όπως ασφαλώς και κάθε υπερήφανος και ανεξάρτητος Ελληνας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι που υπονομεύουν αυτή τη λύση προβάλλοντας, ως μη όφειλαν, τις ανησυχίες τους και διαταράσσοντας το κλίμα εμπιστοσύνης που κτίζει η κυβέρνηση.

Ωραίο το αφήγημα, αλλά για τις πλατείες, όχι για τόσο υψηλού επιπέδου συναθροίσεις. Είναι γνωστό, και το επισήμαναν πολλοί ομιλητές, ότι με βάση τον κανονισμό της ΕΕ τα κράτη παραμένουν υπό εποπτεία μέχρι να εξοφληθεί το 75% της χρηματικής βοήθειας που τους έχει καταβληθεί. Στην περίπτωση της Ελλάδας, και με δεδομένα τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες για κάτι τέτοιο. Η ανεξαρτησία της οικονομικής πολιτικής μετά τον Αύγουστο είναι μύθος.

Η Κεντρική Τράπεζα πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις αμέτοχη και από απόσταση ή δικαιούται να εκφράζει τη γνώμη της; Σε μια «κανονική» χώρα θα χωρούσε συζήτηση. Οπως είπε όμως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η Ελλάδα ήταν και θα συνεχίσει να είναι μια ειδική περίπτωση. Μια χώρα που κινδύνευσε δύο φορές στο παρελθόν να βγεί από το ευρώ (το 2012 και το 2015) δεν έχει περιθώρια νέων εγκληματικών λαθών. Ο ρόλος λοιπόν του κεντρικού τραπεζίτη είναι καταλυτικός. Η κατηγορία ότι οι παρεμβάσεις του λειτουργούν αποσταθεροποιητικά αποτελεί τον δεύτερο μύθο.

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους θα συνεχιστεί η επιτήρηση της χώρας μας –με ή χωρίς «προληπτική γραμμή». Η έλλειψη κεφαλαίων για επενδύσεις, οι πολύ κακές επιδόσεις σε τομείς όπως η διαφθορά, η ανεργία των νέων και η κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς και η προοπτική πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων μετά το 2020 με απλή αναλογική προκαλούν δέος στους δανειστές. Σε αυτές τις συνθήκες ο ισχυρισμός ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το χρέος αποτελεί τον τρίτο μύθο. Μεγαλύτερη σημασία από την ελάφρυνση του χρέους έχει η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και να σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη.

Ο Κλάους Ρέγκλινγκ είχε ρέντα χθες. Και δεν αρκέστηκε να καταρρίψει μόνο ελληνικούς μύθους. Οταν ο γνωστός δημοσιογράφος Πίτερ Σπίγκελ άρχισε να σφυροκοπεί με τη γνωστή του αυτοπεποίθηση τους ευρωπαϊκούς θεσμούς για την αναξιοπιστία τους, γύρισε και του είπε: «Ε, όχι να μας κατηγορούν για αναξιοπιστία και οι»Financial Times» που έχουν προβλέψει ώς τώρα καμιά δεκαπενταριά φορές το τέλος της ευρωζώνης…».

Τελευταία Νέα