Αναζήτηση
Οτι η ιστορία της Novartis μυρίζει στήσιμο δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Το λένε ήδη πολλοί.
Αλλωστε οι δικονομικές και συνταγματικές παραβάσεις που συνόδευσαν τη δημοσιοποίησή της φλυαρούν από μόνες τους.
Προδίδουν σκοπιμότητα ή βλακεία; Θα δείξει.
Η επιλογή των κατονομαζομένων (από «προστατευόμενους» άρα ανώνυμους μάρτυρες) έχει πάντως τη σημασία της. Βασικά είναι όσοι δεν γουστάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
– Εμπλέκουν τρεις υπουργούς του Καραμανλή αλλά όχι τον Πρωθυπουργό τους –στην προστασία του οποίου υπολογίζει ενδεχομένως (αλλά εντελώς αβάσιμα) ο Παπαγγελόπουλος για μετά τις εκλογές…
– Εμπλέκουν τρεις υπουργούς του Παπανδρέου αλλά όχι τον Παπανδρέου –μήπως βάλει πλάτη στο Σκοπιανό…
– Εμπλέκουν τρεις υπουργούς του Σαμαρά αλλά και τον Σαμαρά.
– Εμπλέκουν τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό Πικραμμένο αλλά χωρίς κανένα υπουργό του –για να στείλουν κι ένα μήνυμα στη Δικαιοσύνη!
Αυτό δεν είναι δικογραφία. Πολιτική διακήρυξη είναι.
Προς το παρόν όμως να μείνουμε εκεί. Ο,τι είναι να βγει, θα βγει. Ο,τι είναι να καταλογιστεί, θα καταλογιστεί. Τελεία.
Να προσθέσω απλώς το εξής.
Μια υπόθεση που φέρεται να εμπλέκει δυο πρώην Πρωθυπουργούς, έναν πρώην αρχηγό κόμματος και επτά πρώην υπουργούς δεν περιορίζεται σε προεκλογική χρήση. Μετεκλογικά έχει και δεύτερο ημίχρονο.
Υποθέτω ότι η κυβέρνηση υπολογίζει πως έτσι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Ενδεχομένως να έχει δίκιο, οι αποκαλύψεις να συγκλονίσουν κι ο Τσίπρας να ξαναβγεί Πρωθυπουργός –θα δούμε…
Στην περίπτωση όμως που έχει άδικο δυο τινά μπορεί να συμβούν.
Είτε θα πάρει αυτοδυναμία η ΝΔ και τότε οι εμπλεκόμενοι σήμερα υπουργοί Κοντονής, Παπαγγελόπουλος, Τζανακόπουλος κ.λπ. θα κληθούν αρμοδίως για εξηγήσεις.
Είτε δεν θα πάρει αυτοδυναμία η ΝΔ και τότε καθίσταται μονόδρομος η συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση για να μην παραγραφούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των προαναφερθέντων.
Ούτως Ή άλλως, βγήκαν πλέον τα μεγάλα μαχαίρια.
Το Μακεδονικό στράβωσε. Η «καθαρή έξοδος» δεν πουλάει. Η οικονομία δεν έχει χρήμα. Οι δημοσκοπήσεις δεν αλλάζουν.
Πώς θα κάνουν εκλογές; Με τίποτα Papara Papers;
Δεν φτάνει. Θα δώσουν λοιπόν τη μάχη με την απελπισία και την ασυνειδησία των ανθρώπων που δεν έχουν να χάσουν τίποτα διότι φοβούνται πως θα χάσουν τα πάντα.
Λάθος. Διότι αν μπεις στη λογική «όλα για όλα» το πιθανότερο είναι να τα χάσεις όλα.
Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις προσπαθούν συνήθως να προσδιορίσουν το μετεκλογικό μέλλον τους με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Μήπως το διασφαλίσουν.
Πολύ φοβούμαι όμως ότι η σημερινή κυβέρνηση πέρασε πλέον την κόκκινη γραμμή.
Κι ως εκ τούτου το μέλλον άδηλο.
