Τι σου είναι ο χρόνος. Γυρίζει, κάνει κύκλους και κάποια συγκεκριμένη στιγμή σού θυμίζει το παρελθόν λες και ήταν χθες. Τη Δευτέρα (22) έγινε το ματς των ματς στο μπάσκετ, με τον Παναθηναϊκό να νικά το Λαύριο στο ΟΑΚΑ με σκορ 120 – 118 ύστερα από δύο παρατάσεις. Ξεσκονίζοντας τα κιτρινισμένα φύλλα του αρχείου, τι μπορεί να δει κάποιος; Πως ξανά Ιανουάριο (24) ήταν το απίστευτο παιχνίδι του μπάσκετ που ο Αρης νίκησε τον Ιωνικό στη Νίκαια (114 – 113) με τον Γιαννάκη να βάζει 73 πόντους και τον Γκάλη να σταματά στους 62! Και τότε παράταση.

Τέτοιες στροφές έκανε το ρολόι και άγγιξε ευαίσθητες ψυχές. Γιατί το μπάσκετ ανέκαθεν ήταν ένα συναρπαστικό άθλημα με απανωτές διακυμάνσεις και φινάλε απρόβλεπτα. Ωστόσο, με την πάροδο των ετών και τις οικονομικές ανισότητες, τα μπάτζετ που ξεχείλιζαν στους ισχυρούς και ασφυκτιούσαν στους μικρούς, ήρθαν άνοστα ματς που δεν βλέπει κανείς. Να ήταν, άραγε, ένα μήνυμα το Παναθηναϊκός – Λαύριο; Δύσκολο να το πούμε. Μάλλον απίθανο να αλλάξει κάτι στο εγγύς μέλλον. Εφερε όμως στον νου αλλοτινές εποχές και κυρίως απέδειξε ότι όπως και στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό ισχύει το «όποιος ψάχνει βρίσκει».

Εύρημα

Το Λαύριο από το πουθενά κάνει θαυμαστή πορεία στην Α1 και έχει στρογγυλοκαθήσει στην τρίτη θέση. Παραλίγο να κάνει την έκπληξη των εκπλήξεων. Πού βασίστηκε; Σε μια χούφτα ξένων παικτών, των Αμερικανών του που έμοιαζαν στελέχη των Χάρλεμς! Ο Μακένζι Μουρ ήταν ένα χέλι στο παρκέ και ξέφευγε με άνεση, σκόραρε κατά ριπάς, ξεχώρισε για τις ικανότητές του. Κορυφαίος στη Νέα Ζηλανδία, μπορεί να κάνει και στα μέρη μας καλή καριέρα. Ομοίως οι Γκρέι και Λαμπ, αλλά και ο Ουίγκινς με θητεία σε Βραζιλία και Αργεντινή ή ο Μέιρ με το καλό πέρασμα από την Τσεχία. Δεν χρειάστηκε να παίξουν σε προηγμένα πρωταθλήματα οι συγκεκριμένοι παίκτες, είχαν ταλέντο και για το επίπεδο του Λαυρίου μοιάζουν με λαβράκια. Ισως δε ονειρεύονται και το κάτι παραπάνω.

Φορντ

Γιατί είναι αλήθεια πως παραδείγματα υπάρχουν. Ποιος δεν θυμάται τον σεσημασμένο σκόρερ με τη φανέλα του Μίλωνα και του Σπόρτιγκ, τον Μίτσελ Ουίγκινς; Τον αξέχαστο Αλφόνσο Φορντ που διέπρεψε με τον Ολυμπιακό, αλλά στην Ελλάδα τον έφερε το Παπάγου και μετά τον εμπιστεύτηκε το Περιστέρι; Να πούμε για τον Ντίνκινς που έκανε πρώτα στάση στη Νέα Σμύρνη και μετά τον Παναθηναϊκό; Για τον Κίκι Κλαρκ, τον κοντορεβιθούλη του Αιγάλεω; Τον Τζέιμς με την εκτόξευση από τον Κολοσσό στον ΠΑΟ; Ή ακόμη και τώρα, με τον Γκρίφιν που λες και έχει μαγικό ραβδί ο (κόουτς) Λυκογιάννης τον έστειλε στην πλούσια Ζενίτ; Φυσικά, ανακύπτει το εξής ερώτημα: πώς γίνεται παράγοντες με μικρή πείρα στον χώρο και ταμεία που δεν ξεχειλίζουν από ευρώ να φέρνουν παικταράδες ολκής και κάποιες φορές οι γίγαντες του αθλήματος να ποντάρουν σε άσους της πλάκας; Τόσο τους ξεγελούν οι ατζέντηδες; Ακόμη και σήμερα, αν κάποιος ρίξει καλές και στοχευμένες ματιές, σίγουρα θα διαπιστώσει ότι κάποιοι δυνατοί διαθέτουν κοσμήματα faux στο ρόστερ τους, ενώ οι λιγότερο διαφημισμένοι επέλεξαν χρυσάφι! Και μπράβο τους!

Στο μπάσκετ τα διαμάντια είναι παντοτινά. Αρκεί να γνωρίζεις πού θα τα ψάξεις. Το Λαύριο αποδεικνύει ότι υπάρχει και έτερος δρόμος προς την επιτυχία. Ποιος ο λόγος όλοι οι άλλοι να αγνοούν αστέρια; Τουλάχιστον αυτά μας έφτιαξαν το κέφι με την απόδοσή τους και μια παραλίγο έκπληξη…

Τελευταία Νέα