Καμιά φορά αυτά τα δυο πάνε μαζί: Οταν ένα κόμμα χάνει το ρεύμα του στην κοινωνία, χάνει και τους βουλευτές του –είναι η περίπτωση του Ποταμιού. Στην αντίστροφη διαδικασία, όμως, δεν υπάρχει η ίδια αναλογία. Το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα, που κερδίζει τον έναν μετά τον άλλον τους χαμένους ποταμικούς, δεν βλέπει τις δημοσκοπικές του καμπύλες να βελτιώνονται. Ο τρίτος πόλος δεν είναι ακόμη τρίτος –σε όλες τις έρευνες χάνει από τη Χρυσή Αυγή. Κι αφού δεν είναι τρίτος, δεν είναι καν πόλος.

Η ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιεί την προσχώρησή του στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ο βουλευτής Κώστας Μπαργιώτας μπορεί να διαβαστεί και σαν ένα κλασικό ποίημα του είδους με τις γνωστές πινελιές οραματικού στοχασμού περί σύγχρονης ευρωπαϊκής Ελλάδας. Μπορεί να διαβαστεί, όμως, και ως υπόδειγμα δομικού σφάλματος. Εκεί ο πρώην ποταμικός επισημαίνει την ανάγκη ανασύστασης της Κεντροαριστεράς σε ενιαίο πολιτικό φορέα. Μόνο που είναι κάπως δύσκολο να ενοποιηθούν δυο χώροι όταν ο ένας υποδέχεται βουλιμικά τους βουλευτές του άλλου σπάζοντας τις γέφυρες της ενοποίησης.

Ολα αυτά θα ήταν ενδεχομένως πολύ κεντροαριστερά εάν δεν ήταν απαραίτητη, όπως λέει και ο βουλευτής, η δημιουργία ενός τρίτου πόλου. Κι ο λόγος δεν είναι ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να ζήσει με το ΠΑΣΟΚ τέταρτο στις δημοσκοπήσεις –ο Μπενουά Αμόν στη Γαλλία αποδεικνύει ότι η δημοκρατία επιβιώνει με τους Σοσιαλιστές ακόμη και πέμπτους. Είναι ότι πληγώνεται ανεπανόρθωτα με τους νεοναζιστές να καπαρώνουν την τρίτη θέση στη Βουλή. Αυτή η δημοκρατία διέτρεξε ήδη μια πολύ μεγάλη περίοδο με αυτή την πληγή ανοικτή. Κι έλαχε στην Κεντροαριστερά να την κλείσει.