Στον καθρέφτη όλα διαβάζονται ανάποδα. Παράδειγμα προσφέρει η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ –που για αυτά τα τελευταία γίνεται όλη η φασαρία. Η Επιτροπή κόπτεται να «αποδείξει» ότι τα δάνεια κακώς δόθηκαν –ακόμη και σε περιπτώσεις για τις οποίες η Δικαιοσύνη έχει κρίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε νομικώς επιλήψιμο, βάζοντας τις υποθέσεις στο αρχείο.

Η πολιτική συλλογιστική είναι ωμή: οι επιχειρήσεις ΜΜΕ δεν έπρεπε να δανειοδοτηθούν. Αρα, κατά λογική ακολουθία, θα ήταν προτιμότερο να είχαν γίνει περικοπές και μαζικές απολύσεις ή να είχαν κλείσει. Δηλαδή να μείνουν οι δημοσιογράφοι στον δρόμο. Η δαιμονοποίηση των τραπεζικών χορηγήσεων αντανακλά την αντιπάθεια των κυβερνώντων –και διάφορων ακραίων συνοδοιπόρων –προς την ενημέρωση. Αλλά και την προσπάθειά τους να προκαλέσουν οικονομική ασφυξία εκείνων των ΜΜΕ που δεν είναι απλοί χειροκροτητές τους. Με άλλα λόγια να εμποδίσουν τη χρηματοδότησή τους με πιστωτικά μέσα, δαιμονοποιώντας τη μέσα από θεωρίες συνωμοσίας.

Στους καιρούς της κρίσης πολλοί επιχειρηματικοί κλάδοι έρχονται σε δύσκολη θέση. Οι τράπεζες αναχρηματοδοτούν δάνεια μέχρι να γυρίσει ο οικονομικός κύκλος, διότι ο ρόλος τους δεν είναι να ωθούν τις επιχειρήσεις στη χρεοκοπία. Αλλά να τις στηρίζουν. Δεν είναι τυχαίο το πρόβλημα των κόκκινων δανείων στην Ευρώπη αλλά και η πρωτοβουλία της ΕΚΤ να βάλει χρήμα στην αγορά με την ποσοτική χαλάρωση, αγοράζοντας αφειδώς ομόλογα και τίτλους χρέους.

Ολα αυτά είναι, βεβαίως, εκ του πονηρού. Τραπεζικά στελέχη εξήγησαν με αριθμούς ότι η πιστωτική έκθεσή τους στον κλάδο των ΜΜΕ αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό των εν Ελλάδι προβληματικών δανείων. Η δε συζήτηση έχει χαρακτήρα δυσφήμησης όταν τα υπό συζήτησιν δάνεια είναι ενήμερα –άρα σπιλώνεται αναδρομικά η διαδικασία χορήγησής τους. Αυτό που θέλουν είναι να κλείσουν οι εφημερίδες και τα κανάλια –ενοχοποιώντας αυτούς που τα κρατούν ζωντανά. Δεν το λένε ανοιχτά, αλλά το ομολογούν τα στόματά τους.